W naszych warunkach klimatycznych konstrukcje dachowe stanowią ważny element obiektu. Ich funkcją jest przede wszystkim ochrona budynku przed działa­niem czynników zewnętrznych. Uszkodzenie dachu powoduje zagrożenie innych części budynku i unie­możliwia korzystanie z pomieszczeń. W budownictwie jednorodzinnym do końca drugiej wojny światowej stosowano przeważnie dachy strome. Później zaczęto budować dachy płaskie, które są co prawda tańsze, ale wtedy domki nie mają poddasza. Dachy płaskie są najczęściej narażone na uszkodze­nia i przez to nakłady na ich konserwację są znacznie większe. Właściwie zaprojektowana konstrukcja dachu płaskie­go składa się zwykle ze stropowej konstrukcji nośnej z warstwą termoizolacyjną i pustką powietrzną oraz z pomocniczej konstrukcji nośnej i warstwy nieprze-puszczającej wody. Zależnie od rodzaju materiału, warstw i projektu mogą być jeszcze warstwy uzupeł­niające, np. warstwa ochronna (podłoga, podsypka), wyrównująca (nasyp, gładź cementowa), przewietrza­jąca (kanaliki powietrza) i paroszczelna. Można także położyć izolację dźwiękową, antykorozyjną itp. Konstrukcja nośna zbudowana jest zazwyczaj z pre­fabrykatów drążonych lub nie, ewentualnie z elemen­tów monolitycznych. Może być również z blachy stalo­wej, profili walcowanych, drewna, ceramiki wypalanej itp. Głównym zadaniem tej warstwy jest przenoszenie obciążenia (spowodowanego wiatrem, śniegiem, cię­żarem konstrukcji czy ludzi) i zabezpieczenie stabil­ności budynku. Warstwa termoizolacyjna ma zapobiegać niepożąda­nemu oddawaniu lub przyjmowaniu ciepła. Przy budo­wie domku jednorodzinnego wybiera się rodzaj izolacji cieplnej w dwóch celach: aby utrzymać określoną temperaturę w pomiesz­czeniach przy wytworzeniu minimalnej ilości energii, aby zapobiec zbytecznym stratom ciepła. Obecnie na całym świecie prowadzi się badania w celu opracowania systemu gwarantującego minimalne straty cieplne. Podstawowymi materiałami używanymi do izolacji cieplnej są: wełna mineralna, lekki beton, żwir, popiół lotny, włókna mineralne, wata bazaltowa, włókno szklane, tworzywa sztuczne, szkło piankowe itp. W zasadzie wymagany współczynnik przenikania ciepła można osiągnąć przez zastosowanie odpo­wiedniej grubości materiału lub zrobienie cieńszej warstwy nośnej (cegły, beton) i dodanie warstwy izola­cji cieplnej do minimalnej warstwy materiału nośnego. Można powiedzieć, że do konstrukcji dachów płaskich nie są stosowane warstwy termoizolacyjne kładzione w procesie mokrym bezpośrednio na dach, jak np. lekki beton, żwir i inne. Warstwa wodoszczelna pokrycia dachu chroni przed działaniem opadów atmosferycznych i wilgoci. Jest to powłoka bezszczelinowa (bitumowa) przeważnie przy­klejona do podkładu. Stosuje się w tym celu przeważ­nie materiały bitumiczne (asfalt) w połączeniu z różny­mi wkładkami zbrojonymi. Obecnie coraz częściej stosuje się materiały z two­rzyw sztucznych. Produkowane są następujące ma­teriały wodochronne: różne powłoki stosowane na zimno - lakier impreg­nacyjny, asfaltowe zawiesiny wodne, lakier asflatowo--aluminiowy, różne powłoki stosowane na ciepło - asfalty fibryzo-wane oraz specjalne kity i zalewy. Wkładki izolacyjne służą jako zbrojenie powłok asfal­towych. Są to papy asfaltowane, asfaltowane tkaniny szklane, papy smołowane. Jednocześnie trzeba wspomnieć o pasach izolacyjnych stosowanych do układania pasowych powłok izolacyjnych. Należy do nich asfaltowa tkanina szklana, asfaltowa mata szkla­na, asfaltowy pas izolacyjny lub inne, nowe materiały. Izolacja paroszczelna ma zapobiegać przenikaniu pary wodnej do konstrukcji (ścian, stropów, dachu) lub do jednej z warstw konstrukcji. Warstwy ochronne tworzy się za pomocą nanoszenia powłok, natryskiwania mas, smarów. Zapobiegają one uszkodzeniom pokrycia dachowego przez wpływy atmosferyczne i działanie promieni słonecznych. Przy projektowaniu konstrukcji dachowej trzeba rów­nież uwzględnić warunki klimatyczne miejsca, w któ­rym nastąpi realizacja. Z dotychczasowej praktyki wi­dać, że konstrukcje dachów płaskich były projektowa­ne niewłaściwie, choćby tylko z uwagi na nasze zimy.