Dozowanie składników do betoniarki powinno odbywać się zgodnie z receptą roboczą uwzględniającą zawilgocenie kruszywa. Kruszywa lekkie mogą być dozowane wagowo lub objętościowo ze względu na trudne do uniknięcia wahania w wilgotności i jednorodności oraz występującą zmienność gęstości nasypowej kruszywa (zwłaszcza w keramzycie). Korzystniejsze i bardziej dokładne jest w tym przy­padku dozowanie objętościowe przy użyciu odpowiednio wyskalowanych pojemników. W przypadku dozowania wagowego należy prowadzić bieżącą kontrolę wilgotności i gęstości nasypowej kruszywa oraz korygować pracę dozowników tak, aby na 1 m3 produkowanego betonu przypadało od 1,1 do 1,2 m3 wypełniacza. Dozowanie cementu powinno być zawsze wagowe. W przypadku braku możliwości odważania cementu należy dozować go pełnymi workami, każdy o wadze 50 kg. W tym przypadku recepta robocza powinna podawać ilość pozostałych składników betonu pro­porcjonalnie do liczby pełnych worków cementu. Wymagana dokładność dozowania składników jest następująca: przy dozowaniu objętościowym — kruszywa 5% przy dozowaniu wagowym — kruszywa 3% Szczególną dokładność należy zachować przy dozowaniu wody, gdyż wykonywanie betonu rzadszego niż przewiduje recepta jest niedopuszczalne. Składniki betonu dozuje się w następującej kolejności: kruszywo, kolejno od najgrubszego do najdrobniejszego, ewentualny dodatek popiołu lotnego lub piasku, 1/241/3 ilości wody zarobowej, ce­ment, reszta wody zarobowej. Pożądane jest nawilżanie kruszywa (do wilgotności ok. 64-7% wagowo) przed dozowaniem go do betoniarki. Jeżeli jednak kruszywo nie było uprzednio nawilżone, należy je przed wsypaniem popiołu lub cementu do betoniarki wymieszać z ok. 1/3 przewidzianej ilości wody zarobowej. Dozowanie kruszywa niena-wilżonego wymaga przedłużenia czasu mieszania o okres potrzebny dla wchłonięcia przez kruszywo wody dodanej do betoniarki (ok. 34-5 minut). W okresie jesienno-zimowym, ze względu na opady atmosferyczne, na ogół nie po­trzeba dodatkowego wstępnego nawilżania kruszywa.