Pustaki ścienne. Na ściany nośne (z wyjątkiem partii kominowych) oraz do wypełniania ścian konstrukcji szkieletowych stosuje się pustaki „Alfa", SM-185, „Kontra" Jako tworzywo jest stosowany żużel paleniskowy lub żużel granu­lowany. Wymagane wytrzymałości betonu dla odpowiedniej klasy pustaków są nastę­pujące: wytrzymałość betonu MPa (kG/cra2) Do wznoszenia ścian zewnętrznych i wewnętrznych, ścian piwnicznych, kominów i przewodów wentylacyjnych, ław fundamentowych, nadproźy i podciągów stosuje się pustaki uniwersalne zasypowe „Gamma". Ścianki pustaków stanowią obu­dowę, która jest wypełniona materiałem zasypowym z dodatkiem spoiwa stabilizującego zasypkę. Pustaki mogą być wykonywane z każdego tworzywa, które wykazuje wytrzy­małość na ściskanie minimum 7 MPa (70 kG/cm2). Elementy ścienne z betonów komórkowych. Podstawowe właściwości betonu ko­mórkowego, a przede wszystkim jego doskonałe cechy termiczno-wilgotnościowe pre­dysponują ten materiał do wznoszenia ścian zewnętrznych we wszystkich rodzajach budownictwa. Cechy wytrzymałościowe materiału pozwalają na szerokie zastosowanie go: — do ścian zewnętrznych wypełniających lub zawieszanych, jak i ścian samonośnych lub nośnych, — do ścian wewnętrznych działowych, — jako okładzin izolacyjnych konstrukcji budowlanych wymagających ocieplenia. Program produkcyjny elementów ściennych z betonu komórkowego obejmuje: bloczki i płytki drobnowymiarowe przewidziane do stosowa­nia w budownictwie powszechnym jako elementy ścian zewnętrznych, wewnętrznych i okładzin izolacyjnych; elementów tych nie należy stosować w kondygnacjach podziem­nych, w pomieszczeniach narażonych na zawilgocenie lub działanie kwasów, na mury z przewodami dymowymi lub wentylacyjnymi oraz do murów, na które działają obcią­żenia dynamiczne; dyle ścienne zbrojone przeznaczone do wznoszenia wypełnia­jących lub osłonowych ścian zewnętrznych w budynkach przemysłowych. Bloki ścienne kanałowe. Bloki tego typu stosuje się jako elementy nośne zarówno dla ścian wewnętrznych, jak i zewnętrznych wznoszonych metodami uprzemysłowionymi. Bloki wewnętrzne są wykonywane z betonu i mają grubość 24 cm. Bloki zewnętrzne mają dodatkową warstwę ocieplającą z betonu komórkowego odmiany 05 o grubości 12 lub 18 cm. Łączna grubość bloków zewnętrznych wynosi 36 lub 42 cm. Bloki zewnętrzne o grubości 42 cm — w strefie klimatycznej V. Jako uzupełnienie bloków ściennych kanałowych produkuje się bloki ścienne drzwio­we z ościeżnicami drewnianymi i stalowymi dla kondygnacji o wysokości 280, 300 i 330 cm oraz bloki ścian wewnętrznych drzwiowych dla budynków szkolnych o wysokości kondygnacji 350 cm. Bloki ścienne piwniczne stosuje się do wznoszenia ścian wewnę­trznych i zewnętrznych poniżej stropu parteru w budynkach o wysokości do 5 kondy­gnacji. Budynki, w których stosuje się takie bloki, muszą być posadowione na gruntach szybko konsolidujących się, jednorodnych, należących do klasy I lub II. Bloki ścienne kanałowe można stosować: dla kondygnacji o wysokości 280 i 300 cm w budownictwie mieszkaniowym, hoteli i internatów; dla kondygnacji o wysokości 330 cm ; bloki tego typu oznaczone symbolem BZ/36/149/302 RO i BZ/42/149/302 RP są przeznaczone do stosowania w ścianach zewnętrznych przy podłużnym układzie ścian nośnych; — dla kondygnacji o wysokości 350 cm w budownictwie oświatowym ; słupki stanowiące uzupełnienie bloków są przeznaczone do wznoszenia ścian wewnętrznych, jak i zewnętrznych; w ścianach nośnych budynków szkolnych przewi­dziany jest do stosowania blok ścienny wewnętrzny drzwiowy; blok ten może być stosowany w innych obiektach użyteczności publicznej. Płyty ścienne żelbetowe wielkowymiarowe. Ele­menty te stosuje się w prefabrykowanych budynkach przemysłowych, magazynowych i inwentarskich do wykonywania ścian zewnętrznych. Produkuje się kilka odmian oraz rodzajów płyt ściennych w zależności od przeznaczenia budynku. Płyty ścienne żelbetowe dla rozstawu słupów 6,0 m są produkowane w trzech ro­dzajach: nieocieplone, ocieplone betonem komórko­wym i ocieplone styropianem. Płyty są stosowane w układzie poziomym. Warunkiem ich stosowania jest rozstaw elementów nośnych — słupów, ścian po­przecznych — 6 m oraz zabetonowanie elementów łącznikowych służących do przymocowania płyt. Elementami nośnymi mogą być stopy, ławy, belki podwalinowe, a w przypadku płyt nadokiennych wsporniki stalowe. Płyty nr 1 i 2 na obu końcach spawa się do słupów, zaś płyty nr 3 mocuje się do słupów za pomocą łączników kątowych 150 x 100 x 6. Poziome ramię łącznika jest zaopatrzone w 0 14 wchodzące w owalne wnęki płyty. Pionowe ramię łącznika jest przykręcone śrubą M6 do zagwintowanej tulei zabetono­wanej w słupie. Płyty ścienne żelbetowe dla rozstawu słupów 3,0 i 4,5 m są ele­mentami stosowanymi w budynkach o wysokości do 20 m. Elementy są samonośne; mogą być podparte wyłącznie na skrajnych żebrach. Płyty są ustawione jedna na drugiej i mocowane do słupów albo tylko zawieszane na słupach — elementy międzyokienne. Płyty ścienne szczytowe żebrowe dla rozstawu słupów 3,0; 4,5 i 6,0 m stosuje się jako płyty samonośne zewnętrzne elementów szczytowych w najwyższym pasie wieńczącym ścianę, dla budynków o wysokości 20 m. Płyty ścienne typu POFF produkowane są w 2 rodzajach, jako żebrowe nieocieplone POFF-2 i jako ścienne z betonu komórkowego POFF-1. Elementy POFF-2 są fazowane na krawędziach od strony płaszczyzny zewnętrznej oraz pokryte fakturą elewacyjną, zabezpieczającą przed zawilgoceniem, wykonywaną wyłącznie w zakładzie produkcyjnym. Płyty są ustawiane na wspornikach stalowych przyspawa-nych do slupów konstrukcyjnych budynku. Płyty ścienne żebrowe przybramowe stosuje się w budynkach przemysłowych jako płyty przybramowe ścian zewnętrznych, ocieplone bloczkami z be­tonu komórkowego. Elementy są samonośne; mogą być podparte wyłącznie na skraj­nych żebrach. Przystosowane są również do oparcia na belce podwalinowej oraz zwień­czenia nadprożem.