Bywa tak, że ze względu na zawód wykonywany przez jedno z małżonków (lub dwoje), zachodzi potrzeba urządzenia w domu gabinetu (pracownik naukowy, architekt, adwokat). Ze względu na charakter pracy istnieje czasem konieczność stykania się z ludźmi spoza rodziny - wtedy korzystne jest usytuowanie ga­binetu w przedniej części mieszkania. Jeśli któryś z członków rodziny uprawia zbieractwo, zachodzi ko­nieczność wydzielenia w tym celu specjalnego po­mieszczenia. Dla wymienionych wyżej rodzajów czynności praco­wnia powinna mieć charakter pokoju mieszkalnego, o powierzchni 8-16 m2. Pomieszczenie takie może słu­żyć także jako rezerwa, na ewentualność dalszego po­większenia rodziny (nowy pokój dziecinny). Praktycz­ne jest, gdy kącik do pracy umieszcza się przy sypialni rodziców, bez osobnego wejścia z przedpokoju. Wykończenie, umeblowanie i oświetlenie pracowni przypomina zwykle pokój studenta. Nie musi być tam łóżka, wystarczy wygodny fotel. Wykończenie podłogi jest uzależnione od wykonywanych tam czynności. Również w części gospodarczej mieszkania można urządzić pracownię o charakterze warsztatu, w którym można obrabiać metale, drewno i realizować swoje hobby. Urządzenie osobnego gabinetu jest ściśle związane z liczbą pokoi w mieszkaniu i liczebnością rodziny. Jeże­li trzeba z niego zrezygnować, to można urządzić kąci­ki do pracy w poszczególnych pokojach (pokoje dzie­cinne i pokój rodziców), a czasami nawet w pokoju dziennym. Jednak w takich przypadkach często zainteresowania poszczególnych członków rodziny kolidują ze sobą i może dochodzić do spięć.