Łupkoporyt (BN-69/6722-06) jest sztucznym kruszywem lekkim, otrzymywanym przez spiekanie łupków przywęglowych i przekruszenie spieku. Łupki przywęglowe, występujące jako skala płonna przy złożach węgla, są od niego oddzie­lane w procesie wzbogacania podstawowej kopaliny. Są one wartościowym surowcem do produkcji kruszyw spiekanych, gdyż obok cech właściwych surowcom ilastym (skład chemiczny i mineralogiczny) zawierają w swym składzie węgiel stanowiący paliwo tech­nologiczne niezbędne dla prowadzenia procesu spiekania. W zależności od wielkości ziarn rozróżnia się łupkoporyt drobny o ziarnach do 5 mm, gruby we frakcjach 54-10,104-20 i 204-40 oraz mieszaniny o uziarnieniu do 20 i 40 mm. Skład ziarnowy łupkoporytu drobnego powinien zawierać się w granicznych krzywych określonych na rys. 4-4. Gęstość nasypowa w stanie zagęszczonym poszczególnych klas kruszywa oraz wy­trzymałość na zgniatanie, oznaczana metodą zagłębiania tłoka wg BN-63/6720-02 dla poszczególnych frakcji, jest określona w tabl. 4-13. Pozostałe cechy fizyczne i chemiczne, jakim powinien odpowiadać łupkoporyt, zawiera tabl. 4-14.