A A A

Obora wolnostanowiskowa

Hala dla zwierząt w oborze wolnostanowiskowej jest pomieszczeniem zamkniętym. Krowy trzymane są bez uwięzi i poruszają się swobodnie w grupach 20 4- 30 krów. Budynek obory często związany jest bezpośrednio z wybiegami za pomocą wrót. Wypęd bydła na wybieg jest regu­lowany przez personel obsługujący. Część legowiskowa w oborach tego typu jest zagłębiona na około 0,5 m i pokryta ściółką. Obornik wywozi się co kilka miesięcy. Dla łatwe­go usuwania obornika — wszelkie przegrody wewnętrzne w budynku powinny być łatwo rozbieralne. Spotykane są także obory wolnostanowiskowe płytkie. Wymagają one ciepłych posadzek, pokrytych asfaltem, drewnem lub innym materiałem, izolującym zwierzęta od wilgoci gruntowej. Nieodłącznym pomieszczeniem obór wielostanowiskowych jest dojarnia, w której odbywa się codzienny udój krów. Jest to pomieszczenie specjalnie do tego celu przeznaczone, o odpowiedniej ilości stanowisk i w różnych układach tych stanowisk (dojarnie zostaną omówione szcze­gółowo w punkcie 4.1.5). Karmienie krów odbywa się wewnątrz budynku, w żłobach, częściowo w dojarniach w czasie udoju, lub też na wybiegu — na stołach paszowych, gdzie zadaje się zielonki i pasze objętościowe. Pozostałe pomieszczenia pomocnicze, występujące w oborach wolno-stonowiskowych projektuje się tak, jak w oborach alkierzowych. Innym rozwiązaniem obory wolnostanowiskowej jest obora bok­sowa. W oborze boksowej układ wnętrza jest podzielony na część legowiskową, składającą się z od­dzielnych boksów indywidualnych oraz powierzchni do karmienia zwie­rząt. Układ boksów, może mieć różne rozwiązania, przy czym jednak zawsze zachowana jest możliwość swobodnego ruchu — bez wiązania zwierząt, z prostym dostępem do dojarni, do paszy i na wybieg. Obory boksowe stosowane są głównie w gospodarstwach większych, gdzie utrzymywane są duże stada krów mlecznych. Za takim rozwiąza­niem przemawiają przede wszystkim zmniejszenie nakładów robocizny oraz małe zużycie ściółki. Ponadto w tego typu oborze sprawniej prze­biega udój krów w hali udojowej, do której 'zwierzęta same wchodzą i wychodzą, natomiast stanowisko udoju jest stałe.