Pigmenty są — obok spoiwa — podstawowym składnikiem farb i emalii. Są to proszki barwiące o wysokim stopniu rozdrobnienia (miałkości), wpływające na zdolność krycia i inne właściwości powłoki malarskiej (jak np. efekt barwy, ochrona przed wilgocią, energią promieniowania itp.). Zakres stosowania pigmentów do robót malarskich w bu­downictwie ogranicza się obecnie do farb wodorozcieńczalnych (np. wapiennych, kle­jowych itp.) przygotowywanych na placu budowy lub na jej zapleczu. Szczególną cechą pigmentów jest ich nierozpuszczalność w wodzie i innych spoiwach malarskich. Ponadto powinny odznaczać się możliwie wysokim stopniem rozdrobnienia, możliwie niską gęstością, wysoką zdolnością krycia i barwienia, odpornością na działa­nie światła oraz na działanie alkaliów zawartych w świeżym podłożu betonowym, tyn­kach cementowo-wapiennych, wapiennych itp. Pigmenty dzielą się na: mineralne lub organiczne, w zależności od składu chemicznego, naturalne lub sztuczne, w zależności od pochodzenia lub sposobu uzyskania.