Pionowe konstrukcje nośne przenoszą obciążenia poziome i pionowe na fundamenty. Zaliczamy do nich filary, słupy, ściany nośne, które są głównym składni­kiem konstrukcyjnym budynku. Ich właściwe wybudo­wanie gwarantuje sztywność i stabilność całego budynku. Ściany nośne są bardzo obciążone. Oprócz własnej masy przenoszą również obciążenie konstrukcji da­chowych, stropu, schodów i innych. Muszą mieć takie wymiary, aby odpowiadały przepisom o izolacji cieplnej i dźwiękowej oraz były dostatecznie wytrzy­małe. Minimalna grubość ściany nośnej wynosi 24 cm, a najmniejszy przekrój filara - 38x38 cm (1,5 cegły). Przy budowaniu muru z cegieł trzeba zachować pra­widłowe ich układanie, tzn. taką przemienność szcze­lin, aby cegły nie leżały jedna na drugiej. Jeżeli nie jest konieczne pełne wykorzystanie wytrzymałości materiału, to można zastosować inne, uproszczone rozwiązania. Najprostsze są wiązania wozówkowe i układanie cegieł główkowe W praktyce jednak naj­częściej stosuje się wiązania pospolite. Planując zastosowanie materiałów budowlanych do danego budynku, trzeba dokładnie rozważyć wszyst­kie za i przeciw. Kamień używany jest ze względu na jego trwałość. Niewygodą jest wielka pracochłonność murowania, duże rozmiary, trudna obróbka i duże przewodnictwo cieplne murów. Kamień najczęściej stosuje się na podmurówki. Cegła jest bardzo trwała, ma doskonałe właściwości fizyczne i techniczne, dobrze się układa, może mieć różny ciężar. Dużo pracy wymaga murowanie. Ciosy lub tzw. bloki stosuje się do murów i słupów jako tra­dycyjny materiał murarski. Drewno ma małą masę, łatwo daje się obrobić, ale jest palne. Przede wszystkim ma zastosowanie w produkcji na skalę przemysłową domków drewnianych. Stal jest bardzo trwała, wytrzymała i łatwo się montuje. Dziś ma mniejsze zastosowanie w budownictwie jed­norodzinnym, chyba że nowe rozwiązania ścian ze­wnętrznych pozwolą na jej powszechniejsze użycie. Beton jest łatwo formować, jest bardzo trwały i wytrzy­mały. Jego wadą jest duże przewodnictwo cieplne murów. Jest wykorzystywany na słupy i ściany jako konstrukcja monolityczna, prefabrykowane bloki, lek­kie bloczki i płyty różnych typów. W budownictwie jednorodzinnym do budowy konstruk­cji nośnych używane są szczególnie cegły pełne i kra-tówki, lekki beton komórkowy, następnie beton, stal i drewno. Idealne są materiały lekkie (np. gazobeton) ze względu na ich małą masę, łatwość obróbki, dobre właściwości izacyjne i małą pracochłonność. Mury zewnętrzne z pełnych cegieł, ze względu na współ­czynnik przenikania ciepła, muszą mieć minimalną grubość 51 cm. Aby było możliwe zmniejszenie masy muru, przy zachowaniu koniecznego współczynnika przenikania ciepła, cegły pełne można zastąpić cegła­mi kratówkami. Dzięki temu masa muru zewnętrznego zmniejszy się i jednocześnie mur będzie cieńszy. Oszczędność w masie będzie stanowić około 35%, ponieważ 1 m3 muru zewnętrznego z pełnych cegieł waży około 1800 kg, a z kratówki 1200-1400 kg.