Oprócz paszami, której przeznaczenie i funkcja są podobne jak w bu­dynkach dla bydła, w owczarniach występuje pomieszczenie do strzyże­nia owiec. Pomieszczenie to wyposażone jest w urządzenia do strzyżenia, klasyfikowania sierści i przechowywania jej. Punkty strzyżenia mogą być stałe lub przenośne. W ciągu roku owce strzyże się 1 4- 3 razy. Strzyżenie owiec może być ręczne lub mechaniczne. Urządzenia do me­chanicznego strzyżenia owiec dzielą się na: agregaty elektryczne, agre­gaty mechaniczne i pojedyncze maszynki do strzyżenia — w zależności od pogłowia owiec. Stały punkt strzyżenia musi się znajdować w jasnym i czystym po­mieszczeniu, w którym rozmieszcza się agregaty do strzyżenia, stoły, wagę do ważenia sierści, stół do klasyfikowania sierści i inne urządzenia pomocnicze. Pomieszczeniem związanym z udojem jest zlewnia mleka, ewentual­nie hala udojowa. W większości gospodarstw udój jeszcze odbywa się ręcznie. Dla stada 50> 60 sztuk i więcej wskazane jest insta­lowanie dojarki mechanicznej przenośnej. Dla stada ponad 100 sztuk konieczna jest wydzielona dojarnia. Najbardziej znane i rozpowszechnione są dojarnie typu „tandem" jako bardziej ekonomiczne w porównaniu z dojarnią karuzelową. W do­jami „tandem" w ciągu 1 godziny człowiek może wydoić 60-80 owiec. Produkowane są także dojarnie o wydajności 200 szt./l godz., obsługi­wane przez 1 człowieka, oraz 2505-500 szt./l godz., obsługiwane przez 2 dojarzy. Przed halą udojową przewiduje się zwykle poczekalnię, z której owce kolejno przechodzą na stanowiska udojowe. Pomieszczeniem przylegają­cym do dojami jest zlewnia mleka z kompletem instalacji do chłodzenia mleka, mycia naczyń i innych urządzeń.