Budując domek jednorodzinny w istniejącej już zabu­dowie trzeba zwrócić uwagę na sąsiednie domki, by stosownie do sytuacji zaprojektować nowe. W zabu­dowie zwartej (domki szeregowe, atrialne, tarasowe) można zaprojektować tylko jeden domek powtarzalny na kilku działkach. Jeżeli budujemy domek wolno sto­jący na stosunkowo małej działce i do tego według indywidualnego projektu, należy brać pod uwagę potrzebę intymności sąsiadów. Aby móc umieścić okna w ścianie domu od strony sąsiedniej działki, budynek powinien znajdować się w odległości mini­mum 4 m od granicy działki. Z reguły (szczególnie na wsi) dom jest zwykle tak rozwiązany przestrzennie, by okna izb mieszkalnych (pokój dzienny, sypialnie) znalazły się na trzech elewacjach domu, a okna czwartej elewacji doświetlały węzły sanitarne (łazien­ka, WC, kuchnia). Otwory okienne w tych pomieszcze­niach mogą znajdować się np. 150 cm nad podłogą i mogą być przeszklone szkłem mlecznym lub doświetlone płytkami z witrolitu, tworzącymi nawet całe ścia­ny. Niezależnie od podziałów funkcjonalnych każdy budowany domek należy tak wkomponować w otacza­jącą go zabudowę, by wybrać najkorzystniejsze jego położenie na działce, określić jego wysokość, kształt i wystrój (w tym kolorystykę). Tylko dzięki takiemu postępowaniu można nadać je­dnolity charakter ulicy i stworzyć korzystne i miłe wa­runki mieszkaniowe. Także przy budowie obiektów gospodarczych powinna być brana pod uwagę nie tylko wygoda użytkownika, ale przede wszystkim musimy mieć na względzie dobro sąsiada oraz to, że powinny one harmonizować z wyglądem całej ulicy. Wymóg harmonijnej całości, jaką powinna się charakteryzować zabudowa jednoro­dzinna przy konkretnej ulicy, nie może być jednak bez­względnie stosowany szczególnie wtedy, kiedy w grę miałoby wchodzić wybudowanie nowych domów po­dobnych do tych, które już istnieją i nie przedstawiają sobą nic wartościowego.