Przygotowanie i rozprowadzanie ciepłej wody użytko­wej stanowi integralną część zaopatrzenia w wodę i w pewnym sensie jest zależne od sposobu ogrzewania mieszkania. Jaki będzie to sposób, zależy to przede wszystkim od komfortu mieszkania i środków przezna­czonych na ten cel. Przy obecnych cenach paliw najtańsze jest przygoto­wanie wody ciepłej z użyciem węgla czy gazu. Prak­tycznym i higienicznym sposobem jest ogrzewanie wody prądem elektrycznym. W niektórych przypad­kach stosuje się olej opałowy (w Czechosłowacji również naftę ogrzewczą). Ilość ciepła potrzebną do ogrzania 100 I wody do temperatury 60°C (t pocz. = 10°C) określa się w nastę­pujący sposób: a. Ogrzewanie paliwem stałym Przy wykorzystaniu np. węgla brunatnego o wartości opałowej H = 4000 kcal/kg (1 kcal = 4,1868 kJ) z wy­dajnością spalania w urządzeniu e = 60% będzie po­trzebna następująca ilość paliwa. b. Ogrzewanie gazem. Stosuje się gaz miejski o wartości opałowej 3400 kcal/m3 i gaz ziemny o wartości opałowej około 7500 kcal/m3. Jeżeli uważamy, że wydajność urządzenia do przygotowania ciepłej wody użytkowej e = 80%, zuży­cie gazu miejskiego będzie następujące. c. Ogrzewanie energią elektryczną Jeżeli założymy, że urządzenie zużywając 1 kWh ener­gii dostarczy 860 kcal, to przy 100% wydajności zuży­cie energii będzie następujące. Znając zapotrzebowanie na ciepłą wodę i zużycie pali­wa (energii), można obliczyć koszt przygotowania cie­płej wody użytkowej. W zależności od miejsca, w którym ogrzewana jest woda, rozróżniamy miejscowe (lokalne) bądź central­ne przygotowanie ciepłej wody. Lokalne przygotowanie ciepłej wody w kotłowych pie­cach ogrzewczych, które są dobre tylko do pralni, gdzie gotuje się bieliznę, nie powinno być stosowane w łazienkach (nie można instalować przy nich na­trysku). Jeżeli inwestor zdecyduje się na piec ogrze­wczy w łazience, powinien wybierać spośród nowych, o nowoczesnych kształtach, gazowych piecyków wie-loczerpalnych. Najczęściej dziś stosuje się ogrzewa­cze elektryczne i gazowe. Małe ogrzewacze zbiorni­kowe lub przepływowe instaluje się bezpośrednio nad umywalką czy zlewem. Elektryczny ogrzewacz zbiorni­kowy o pojemności 125 I zapewni dziennie dosta­teczną ilość wody dla czteroosobowej rodziny, tzn. jedna wanna kąpielowa, zmywanie naczyń i mycie w umywalkach. Gazowy ogrzewacz przepływowy ogrzeje konieczną ilość wody potrzebną do kąpieli i natrysku. Ogrzewacze elektryczne ciśnieniowe i gazowe prze­pływowe dostarczą wodę również do pozostałych sanitariatów na wyższe piętra. W domkach jednorodzin­nych, w których zachodzi konieczność rozprowadzania ciepłej wody dalej (przy większej odległości łazienki od kuchni), powinno się instalować większy ogrze­wacz w łazience, a mniejszy w pobliżu zlewu kuchen­nego. Centralne przygotowanie ciepłej wody polega na ogrzewaniu jej w wymiennikach ciepła, które umiesz­cza się w kotłowni lub w pomieszczeniu bezpośrednio do niej przylegającym. W obiektach o niewielkim zuży­ciu wody stosuje się najczęściej instalacje z podgrze­waczami pojemnościowymi. Dla czteroosobowej rodzi­ny wystarczy w zupełności zbiornik o pojemności 2501, dla rodzin większych poleca się pojemność 400 I. W budownictwie indywidualnym chętnie stosuje się instalacje c.w.u. z podwójnym zasilaniem podgrze­waczy. Umożliwiają one w okresie letnim korzystanie z energii elektrycznej, a w sezonie ogrzewczym ze zna­cznie tańszej energii cieplnej wytwarzanej w kotle centralnego ogrzewania. Zasobnik pełni w lecie funk­cję ciśnieniowego podgrzewacza elektrycznego, a w sezonie ogrzewczym - wymiennika pojemnościowego. Na koniec trzeba zaznaczyć, że kiedy już wybierze się jeden ze sposobów ogrzewania wody, trzeba zapewnić jej ilość odpowiadającą podstawowym potrzebom hi­gieny.