Charakterystyka ogólna. Szkło znajduje szerokie zastosowanie w budownictwie ze względu na posiadany unikalny zespół właściwości, a szczególnie: przepuszczalność światła, odporność na działanie czynników atmosferycznych, znaczną twardość, niepal-ność. Niewątpliwą wadą szkła jest jego praktycznie mała wytrzymałość mechaniczna (na uderzenie, zginanie). Szkło jest stosowane w budownictwie głównie jako przejrzysty (nie zmieniający obrazu oglądanych przez nie przedmiotów) materiał do wypełniania otworów okiennych (szkło płaskie okienne). Dążenie do zwiększenia bezpieczeństwa w użytkowaniu szkła, podniesienia komfortu pomieszczeń, wygody użytkowania itd. kształtuje tendencje do coraz szerszego stosowania szkła okiennego w postaci: szkieł selektywnie pochłaniających lub odbijających słoneczne promieniowanie podczerwone i w mniejszym stopniu widzialne, dla zmniejszenia nagrzewania i rów­nież w pewnym stopniu naświetlania pomieszczeń (szkła barwione w masie lub wiele droższe z powłokami refleksyjnymi), szkieł bezpiecznych hartowanych o zwiększonej (w wyniku poddania dodatko­wemu procesowi termicznemu) wytrzymałości mechanicznej lub klejonych (z dwu na ogół płyt szkła złączonych trwale przejrzystą folią), nie rozpadających się na odłamki w przypadku spękania, szyb zespolonych, w układzie na ogół konwencjonalnym — z dwu płyt szkła równoległych, złączonych szczelnie i trwale na obrzeżu (z umieszczonym wewnątrz środkiem pochłaniającym parę wodną, zapobiegającym roszeniu w niskich temperatu­rach), zapewniających większą, niż oszklenie konwencjonalne, wygodę użytkowania, prostszą konstrukcję ramiaka itd., szkła bezfalistego „Float" wytwarzanego metodą formowania taśmy na powierz­chni stopu cyny. Wymienione tendencje mogą przejawiać się w jednym wyrobie łącznie (np. szyby ze­spolone z zewnętrzną płytą z hartowanego szkła refleksyjnego). Poza wyżej omówionym głównym zastosowaniem — na oszklenie nie zmieniające obrazu przedmiotów oglądanych przez szkło — stosuje się szeroko szkło rozpraszające światło do wypełniania otworów w przegrodach budowlanych (drzwi, okna, ścianki działowe) w postaci szkła płaskiego walcowanego (zwykłego, zbrojonego lub harto­wanego), szkła profilowego, kształtek budowlanych. Szkło jest stosowane w budownictwie również w postaci wyrobów nie przepuszcza­jących światła, np. w postaci płyt szkła piankowego (materiał izolacyjny), płyt harto­wanych i emaliowanych (materiał dekoracyjny), mozaiki szklanej (materiał okładzi­nowy) itd. Szkło płaskie i wyroby ze szkła płaskiego. Grupa ta obejmuje: szkło okienne ciągnione maszynowo, szkło „Antisol", szkło szare, szkło refleksyjne, szkło „Float", szkło walcowane, bezpieczne szkła hartowane i klejone oraz szyby „Vitroterm". Szkło płaskie okienne ciągnione maszynowo. Szkło płaskie okienne jest szkłem bezbarwnym. Wytwarzane jest w kraju metodą Fourcaulta (starszą) lub Pittsburgha (nowszą). Główne zastosowanie: szklenie okien. Grubości szyb stosowanych do oszkleń powinny być, ze względu na niezbędną wy­trzymałość mechaniczną, zgodne z wymaganiami PN-70/B-02011. Charakterystyka: maksymalne wymiary płyt 4000 x 2600 mm, grubość l,6-r-10,0 mm. Wymagania techniczne dotyczące szkła płaskiego ciągnionego są podane w PN-69/ /B-13052. Szkło płaskie ciągnione ,,A n t i s o 1", o nikłym zabarwieniu niebies­kim, absorbuje silnie promienie podczerwone („cieplne"). Przepuszczalność energii promieniowania słonecznego całkowita (łącznie z promie­niowaniem wtórnym) dla szkła „Antisol" grubości 5 mm obliczona według krzywej Moona 2 wynosi 68,0%; przepuszczalność promieniowania podczerwonego („cieplne­go") 32, 2%. Jest ono wytwarzane w kraju metodą Pittsburgha. Główne zastosowanie: szklenie okien, szczególnie intensywnie nasłonecznionych, dla poprawy mikroklimatu wnętrz (zmniejszenie nagrzewania), a w przypadku stoso­wania klimatyzacji dla zmniejszenia kosztów instalacji i jej ruchu. Ze względu na na­grzewanie się szyb ze szkła „Antisol" należy przy montażu: stosować tylko kity trwale plastyczne; wyjątkowo dla szyb, w których większy bok nie przekracza 100 cm, można używać kitu kredowego; stosować zdylatowanie na obwodzie; luz nie może być w żadnym miejscu mniejszy niż 3 mm, przy czym na dole szyby luz taki uzyskuje się przez położenie dwóch podkła­dek dystansowych o długości 5-r-10 cm w odległości 15 cm od krawędzi pionowych, z miękkiego materiału (guma, PCW lub inne); przestrzegać, aby elementy konstrukcji mocującej miały odpowiednią sztywność; pod wpływem parcia wiatru szczebliny nie powinny wykazywać większych ugięć niż fil = 1/350. Szkło „Antisol" może być dostarczone odbiorcy w postaci płyt o grubości 4-r6 mm. Największe formaty 3000x 1800 mm. Grubości szyb ze szkła „Antisol" stosowanych do oszkleń powinny być ze względu na wytrzymałość mechaniczną zgodne z wymagania­mi PN-70/B-02011. Doboru grubości można dokonywać według instrukcji ITB nr 198. Wymagania techniczne dotyczące szkła płaskiego ciągnionego „Antisol" są podane w BN-74/6821-01. Szkło płaskie ciągnione „szare" absorbuje promieniowanie pod­czerwone „cieplne" (analogicznie jak szkło „Antisol") i widzialne w sposób dający dla oko wrażenie szarości. Szkło szare nie zmienia naturalności barw oglądanych przez nie przedmiotów. Przepuszczalność energii promieniowania słonecznego całkowita (łącznie z promie­niowaniem wtórnym) szkła szarego grubości 5 mm obliczona według krzywej Moona wynosi 60,2%; przepuszczalność promieniowania podczerwonego wynosi 33,2%. Szkło szare jest wytwarzane w kraju metodą Pittsburgha. Główne zastosowanie: oszklenia okien, szczególnie intensywnie nasłonecznionych, dla poprawy mikroklimatu wnętrz (zmniejszenie nadmiernego nagrzewania i naświet­lania), a w przypadku stosowania klimatyzacji — w celu zmniejszenia kosztów insta­lacji i jej ruchu. Ze względu na nagrzewanie się szyb ze szkła szarego należy przy mon­tażu przestrzegać zaleceń podanych dla szkła „Antisol". Szkło szare może być dostarczone odbiorcy w postaci płyt o grubości 4-r6 mm. Największe formaty 3000 x 1800 mm. Grubości szyb szkła szarego stosowanych do oszkleń powinny być ze względu na wytrzymałość mechaniczną zgodne z wymaganiami normy PN-70/B-02011. Doboru grubości można dokonywać według instrukcji 1TB nr 198. Szkło płaskie refleksyjne. Szkło refleksyjne wytwarza się przez napy­lenie na powierzchnię szkła ciągnionego lub „Float" powłoki metalicznej, odbijającej promieniowanie podczerwone („cieplne") w większym stopniu aniżeli promieniowanie widzialne; szkło refleksyjne może być hartowane lub niehartowane. Główne zastosowanie: oszklenia okien, szczególnie intensywnie nasłonecznionych, dla ochrony przed nagrzewaniem wnętrz przez promieniowanie słoneczne; również jako ochrona stanowisk pracy przed promieniowaniem, np. w przemyśle hutniczym. Charakterystyka: maksymalne wymiary 1800x1200 mm, grubość 5 mm. Szkło płaskie „Floa t". Jest formowane w postaci taśmy na powierzchni stopu cyny. Metoda ta zapewnia bezfalistość i gładkość powierzchni szkła. Szkło płaskie „Float" nie jest w Polsce wytwarzane; import szkła „Float" prowadzony jest przez Centralę Eksportowo-Importową „Minex". Szkło „Float" jest stosowane w Polsce szczególnie w budownictwie reprezentacyjnym. Szkła płaskie walcowane surowe i wzorzyste. Są to szkła o zmniejszonej przejrzystości, rozpraszające światło na niegładkiej powierzchni. Znaj­dują one w wielu przypadkach zastosowanie na oszklenia drzwi i okien, ścianek dzia­łowych itp. Szkło walcowane wzorzyste jest wytwarzane w 35 wzorach. Szkło surowe lub wzorzyste może być hartowane lub niehartowane. Charakterystyka: maksymalne wymiary 4500 x 2500 mm, grubość 3-M2 mm. Wymagania techniczne dotyczące tego szkła podaje PN-71/B-1305O. Szkło zbrojone. Jest to szkło walcowane z wtopioną w środku stalową siat­ką. Jest zaliczane do tzw. szkieł bezpiecznych. Nie rozpryskuje się w momencie pękania, gdyż jest „związane" siatką. Szkło zbrojone jest stosowane zwłaszcza w budynkach przemysłowych i tam, gdzie są wymagane warunki zabezpieczenia przed rozpryskiwaniem się kawałków szkła, np. w wyniku oddziaływań mechanicznych. Siatka stosowana do zbrojenia jest biało żarzona, zgrzewana, o oczkach kwadratowych 1 lub 1/2 cala. Szkło zbrojone może być surowe lub wzorzyste. Charakterystyka: maksymalne wymiary płyt 4500x2500 mm, grubość 5,5-:-7,5 mm. Wymagania techniczne dla szkła zbrojonego są podane w PN-71/B-13051. Bezpieczne szkła płaskie hartowane i klejone. Szkło płaskie hartowane charakteryzuje się 3 -5-krotnie większą wytrzymałością mechaniczną niż szkło zwykłe oraz podwyższoną odpornością na nagłe zmiany temperatury; w momencie rozbicia rozpada się na drobne odłamki nie powodujące obrażeń. Szkło hartowane powinno być stosowane głównie do wykonywania drzwi cało-szklanych, okien wysokich budynków o dużym obciążeniu wiatrem i w obiektach, w któ­rych istnieje duże prawdopodobieństwo stłuczenia szyby (kina, hale sportowe, kliniki, hotele, dworce kolejowe i lotnicze itd.). Szkło hartowane dla budownictwa w postaci szkła płaskiego okiennego, szkła „An-tisol", szkła walcowanego stosuje się do wypełniania otworów w przegrodach budowla­nych. Szkło takie należy poddawać obróbce wykończającej (np. szlifowanie i polero­wanie obrzeży, wiercenie otworów, wykonywanie nacięć) przed procesem hartowania; obróbka zahartowanej płyty jest niedopuszczalna. Charakterystyka: maksymalne wymiary 2400x 1500 mm, grubość 4-r-12 mm. Wymagania techniczne są podane w normach: PN-70/B-13057 oraz BN-76/6821-03, a wytyczne stosowania w instrukcji ITB nr 199. Szkło bezpieczne klejone jest wykonywane w układzie trójwarstwowym szkło-folia poliwinylobutyralowa-szkło. Na specjalne zamówienia mogą być wykonywane szyby klejone 5- i 7-warstwowe o łącznej grubości do 20 mm. W przypadku rozbicia szkła klejonego odłamki pozostają na folii. Szkło bezpieczne klejone jest stosowane w budownictwie w elementach wymagających szczególnego bezpieczeństwa, np. w oknach nad ciągami pieszymi, do oszkleń drzwi, na bezpieczne przegrody budowlane, np. w bankach itp. Maksymalne wymiary płyt 2000x950 mm, grubość 7 mm. Szyby zespolone „V i t r o t e r m". Szybę zespoloną ,,Vitroterm" stanowi zespół dwóch równoległych płyt szkła, rozdzielonych metalową ramką dystansową, trwale oraz szczelnie złączonych na obwodzie tworzywem termoplastycznym (bitizol) lub chemoutwardzalnym (tiokolowym). Dla zapobieżenia występowania roszenia w nis­kich temperaturach, wewnątrz zestawu, w ramce dystansowej z otworkami jest umiesz­czony środek pochłaniający parę wodną — żel krzemionkowy. Na zamówienie są produkowane szyby zespolone w wykonaniu specjalnym, np. z jednej płyty ze szkła zwykłego i drugiej ze szkła „Antisol", szarego lub refleksyjnego. Wymagania techniczne są podane w BN-75/6821-02, a wytyczne stosowania — w instrukcji ITB nr 183. Profilowane płyty szklane „Vitrollt". Profilowane płyty szklane „Vitrolit" są to szklane elementy budowlane w kształcie wydłużonej płyty korytkowej o przekroju przy­pominającym literę C. Proces formowania płyt „Vitrolit" jest podobny do procesu wy­twarzania szkła walcowanego. Profilowane płyty szklane zbrojone i niezbrojone produkowane są w dwóch typach: typ 250 i typ 500. Profilowane płyty korytkowe ,,Vitrolit" są stosowane do wykonywania zewnętrznych ścian osłonowych rozpraszających światło lub fragmentów ścian działowych i przegród, świetlików, daszków nadrampowych itd. W elementach poziomych lub pochyłych na­leży stosować, przynajmniej jako płyty spodnie, płyty zbrojone. Na ściany zewnętrzne w budowlach ogrzewanych stosuje się ściankę z profilów podwójnych, natomiast w bu­dowlach nieogrzewanych można stosować profile pojedyncze. Płyty szklane profilowa­ne „Vitrolit" powinny być osadzone w ścianie w odpowiednich ramach stalowych, alu­miniowych lub z wysokogatunkowego winylu (PCW). Styki płyt,,Vitrolit" z ramą i mię­dzy płytami powinny być szczelne, ale elastyczne; uzyskuje się to stosując kity trwale plastyczne, np. „Olkit". Szkło okładzinowe. Grupa ta obejmuje: mozaikę szklaną, szkło płaskie ,,Mar-blit" i szkło emaliowane „Vitrokolor". Mozaika szklana „Vitromozaik a". Technologia produkcji mozaiki szklanej jest oparta na walcowaniu masy szklanej barwionej w zasilaczu. Barwienie to pozwala na uzyskanie efektownych kolorów, jak również daje możliwość szybkiej zmia­ny barwy produkowanych kostek mozaikowych, stosownie do aktualnego zapotrzebo­wania. Szklane płytki okładzinowe „Vitromozaika" są dostarczane odbiorcom w postaci kostek podstawowych o wymiarze 20 x 20 x 4 mm luzem lub naklejanych na: arkusze specjalnego papieru o wymiarach 315x315 mm (tzw. dywaniki); taśmę papierową o szerokości 315 mm; taśmę papierową o szerokości 540 mm. Mozaika szklana jest stosowana jako okładzina głównie na wewnętrznych powierz­chniach ścian. Wymagania techniczne są podane w BN-77/6829-05. Szkło wykładzinowe płaskie „M a r b l i t". Jest to szkło płaskie walcowane, barwione w masie, nieprzezroczyste. Ma ono jedną powierzchnię gładką, a drugą rowkowaną dla zwiększenia przyczepności do zaprawy. Szkło marblitowe okładzinowe jest wytwarzane w postaci płytek i płyt. Wymiary podstawowe płytek: 37,5x37,5; 75,0x75,0; 150x150; 150x300; 150x350; 300x300; 300 x 600 mm. Wymiar podstawowy płyt 1800x1200 mm, powierzchnia maksymalna — 2,2 m2. Szkło wykładzinowe „Marblit" podobnie jak wykładziny ceramiczne jest stosowane na wykładziny ścian, np. w postaci płytek w łazienkach. Wymagania techniczne dotyczące szkła wykładzinowego płaskiego „Marblit" są podane w PN-73/B-13054. Wykładzinowe szkło płaskie „Vitrokolo r". Jest to szkło płas­kie hartowane, produkowane w postaci dużych płyt z naniesioną na powierzchnię war­stwą kolorową emalii ceramicznej. Zastosowane emalie wykazują dużą odporność na działanie czynników atmosferycznych, co zapewnia długoletni okres użytkowania szkła emaliowanego bez zmian w kolorystyce. Szkło wykładzinowe „Vitrokolor" jako szkło hartowane wykazuje zwiększoną wytrzymałość mechaniczną. Jest ono produkowane w kolorach: żółtym, niebieskim, turkusowym, popielatym, beżowym, białym, czerwo­nym, pomarańczowym oraz innych. Szkło „Vitrokolor" pokryte emaliami transparen­towymi przepuszcza światło. Kolorowe szkło emaliowane hartowane jest coraz powszechniej stosowane na wykła­dziny zewnętrzne elewacji, szczególnie w budynkach o charakterze reprezentacyjnym; może być również stosowane do wykładania wnętrz pomieszczeń. Szkło emaliowane „Vitrokolor" może być dostarczone w postaci szyb zespolonych z drugą płytą ze szkła przezroczystego (okiennego). Charakterystyka: maksymalny wymiar — 2400x 1500 min, minimalny wymiar — 300x300 mm, grubość szkła emaliowanego ornamentowego — 5H-12 mm, grubość szkła emaliowanego ciągnionego (okiennego) — 5 4-9 mm. Szklane kształtki budowlane. W budownictwie stosuje się następujące asorty­menty kształtek: pustaki i cegły dwuczęściowe — jako elementy ścian, luksfery i cegły pełne jednoczęściowe — do wypełniania przegród, kształtki stropowe i sufitowe — do wypełniania stropów i sklepień, — kształtki posadzkowe — jako wykładzina posadzek, np. w pomieszczeniach „mokrych". Wspólne wymagania i badania dla wyżej podanych rodzajów kształtek są podane WPN-7-1/B-13070. Pustaki szklane bezbarwne i barwne. Pustaki szklane są naj­bardziej rozpowszechnionym asortymentem kształtek. Są to kształtki wykonane z dwu identycznych wyprasek połączonych trwale w procesie termicznego spawania. Wszyst­kie rodzaje pustaków szklanych mają motyw zdobniczy na wewnętrznej ściance. Ścianka zewnętrzna jest gładka. Ścianki boczne („konstrukcyjne") są rowkowane lub gładkie i pokryte jasną farbą emulsyjną. Charakterystyka: wymiary — 190x 190x 80 mm; 200x200x80 mm; 240x 240x x80 mm; 250x250x80 mm; przepuszczalność światła (pustak bezbarwny) — min. 60%, wytrzymałość na ściskanie — min. 1,5 MPa, odporność na nagłe zmiany tempera­tury — min. 20°C. Wymagania techniczne są podane w PN-75/B-13078, a wytyczne stosowania — w in­strukcji 1TB nr 163. Cegły szklane. Są to kształtki szklane stosowane w budownictwie do wypeł­niania przegród budowlanych przepuszczających światło. Wyróżnia się trzy typy cegieł szklanych : cegły szklane jednoczęściowe pełne, cegły szklane jednoczęściowe puste, cegły dwuczęściowe. Wytyczne stosowania są podane w instrukcji 1TB nr 202. Kształtki szklane sufitowe, stropowe i posadzkowe. Wy­roby te są wytwarzane metodą prasowania. Stosuje się je do wypełniania konstrukcji sufitowych i stropowych oraz jako wykładziny posadzkowe. Wspólne wymagania dotyczące szklanych kształtek budowlanych (pustaków, luks­ferów, cegieł szklanych oraz kształtek sufitowych stropowych i posadzkowych) są po­dane w PN-74/B-13070. Szkło piankowe. Szkło piankowe „Vitropian" jest to lekki materiał termo- i dźwię-koizolacyjny, nienasiąkliwy, niepalny, odporny na wpływy wilgoci i działanie mikro­organizmów. Stosowane jest w budownictwie jako wykładzina izolacyjna ścian. Charakterystykę szkła piankowego „Vitropian". Wymagania techniczne są podane w BN-73/6827-01. „Isojar" jest to nowe tworzywo izolacyjne składające się w 50% ze szkła piankowego w postaci grysu i w 50% z pianki poliuretanowej. Płyty „Isojar" mogą być stosowane w okładzinie z różnych materiałów, jak laminat, płyty gipsowe, blacha. „Isojar" znajduje szerokie zastosowanie jako materiał na lekkie ściany (przesuwane i stałe), izolacja akustyczna stropów międzykondygnacyjnych, izolacja termiczna ścian osłonowych, stropodachów i dachów. Szklane kopuiki świetlikowe (hartowane) są wytwarzane przez gięcie i hartowanie szkła płaskiego. Kopuiki szklane są przeznaczone do stosowa­nia na świetliki w obiektach budownictwa przemysłowego. Charakterystyka: przepuszczalność światła — 85%, grubość — 5-4-8 mm, maksy­malne wymiary — 1500 x 800 mm. Szyby alarmowe SP-X stanowią element systemu zabezpieczającego, projek­towanego indywidualnie dla poszczególnych obiektów przez Biuro Konstrukcyjno--Technologiczne „Telmed" w Warszawie. Szyby SP-X można również włączać pod inne istniejące systemy alarmowe. Znajdują one zastosowanie w obiektach wymagających ochrony, jak np. banki, muzea, magazyny, biura. Z uwagi na niski koszt szyb SP-X można systemy alarmowe z tymi szybami stosować powszechnie we wszystkich biu­rach, sklepach, kioskach oraz w mieszkaniach prywatnych. Zastosowanie szkła w budownictwie — tendencje rozwojowe. Współczesne oszkle- nia okien mają spełniać nie tylko rolę przejrzystej przegrody budowlanej (funkcja kon- wencjonalna), ale również: — chronić wnętrza budynków przed promieniowaniem słonecznym (nagrzewaniem, nadmiernym naświetlaniem) i przenikaniem ciepła (mały współczynnik k, oszczędność energii na ogrzewanie i ewent. klimatyzację) oraz hałasem (wysoka izolacyjność akus­tyczna); — zapewniać bezpieczeństwo i wygodę w użytkowaniu; — nie zniekształcać obrazu przedmiotów oglądanych przez szkło. Wymagania te są realizowane przez: Stosowanie szyb zespolonych z zewnętrzną płytą ze szkła pochłaniającego lub odbijającego selektywnie promieniowanie słoneczne; dla ilustracji podana jest w tabl. 11-8 charakterystyka porównawcza szyb zespolonych w różnych wersjach (przykłado­wo wg prospektu firmy ,,Glaverbel"); dotyczy ona konwencjonalnych układów z dwu płyt szklą grubości 6 mm, z których wewnętrzna jest ze szklą bezbarwnego, a zewnętrzna — ze szkła bezbarwnego, szarego lub refleksyjnego. Porównawczo: pojedyncza szyba bezbarwna grubości 6 mm przepuszcza ok. 87% słonecznego promieniowania widzialnego i ok. 85% całkowitego promieniowania sło­necznego; pojedyncza szyba grubości 6 mm ze szkła szarego pochłaniającego promienio­wanie podczerwone przepuszcza ok. 42% promieniowania widzialnego i ok. 61% cał­kowitego promieniowania słonecznego; współczynnik k szyby pojedynczej grubości 6 mm wynosi ok. 6,4 W/(m2-°C), a szyby zespolonej z 3 płyt szkła — ok. 2,1 W; izolacyjność akustyczna szyb zespolonych konwencjonalnych (podwójnych o rozsta­wie piyt 12 mm) wynosi ok. 30 dB i wzrasta ze zwiększeniem rozstawu, ilości płyt szkła itd. Wprowadzenie normatywów zależności grubości od wymiarów i ścisłych instrukcji osadzania szyb. Wprowadzenie w miarę potrzeby oszkleń „bezpiecznych" ze szkła hartowanego lub klejonego. Stosowanie ze względu na „optykę" szkła wytwarzanego metodą „float". Wizja doskonałego oszklenia opisywana bywa następująco: oszklenie w postaci szyby zespolonej z płytą zewnętrzną zmniejszającą przechodzenie promieniowania podczerwonego i widzialnego (np. ze szkła klejonego refleksyjnego) oraz płyta wewnętrz­na ze szkła bezbarwnego; wysoka izolacyjność akustyczna może być zapew­niona np. przez zastosowanie szyby zespolonej potrójnej (z 3 płyt szkła). Uważa się, że w dalszej przyszłości mogą znaleźć zastosowanie do oszkleń budynków szkła fototropowe (odwracalnie zmieniające przepuszczalność światła zależnie od natę­żenia oświetlenia), szkła klejone hartowane lub wzmacniane metodami chemicznymi (np. metodą wymiany jonowej). Szkło jako materiał do wypełniania otworów okiennych nie ma dotychczas konku­renta, ale wytwórcy tworzyw sztucznych (np. „Acrylite") zapowiadają akcję zmierzającą do zachwiania tym monopolem (argument — tworzywa nie ulegają stłuczeniu). Poza szkleniem okien szkło jest szeroko stosowane jako materiał na przegrody bu­dowlane rozpraszające światło, jako materiał wykładzinowy itd. Należy się spodziewać i w tym zakresie szerokiego rozpowszechniania na rynku nowych asortymentów. Barwne szkło „ornamentowe" o gładkiej powierzchni (np. „Chameleon" wytwarzane metodą „pulsed electro-float") może być przykładem nowej idei technicznej w tej dziedzinie. Uważa się, że stosowane w innych dziedzinach techniki tworzywa szklanokrystaliczne („dewitryfikaty") znajdą, ze względu na bardzo wysoką wytrzymałość mechaniczną oraz odporność na ścieranie, również w budownictwie szersze zastosowanie, np. jako ma­teriał okładzinowy. Asortyment szkła produkowanego w kraju wzbogaci się w najbliższych latach m.in. o szkło płaskie bezbarwne wytwarzane metodą float oraz szkło szare pochłaniające pro­mieniowanie podczerwone; oba te asortymenty będą również dostępne jako szkło harto­wane i w szybach zespolonych.