Po ścieżkach wokół domku jednorodzinnego nie chodzi się tyle co po miejskich chodnikach, dlatego ich konstrukcja jest lekka, szerokość nie przekracza 60 cm przy jednym pasie (mogą być dwa pasy po 60 cm). Chodnik od bramy do wejścia (łączony z chodnikiem ulicznym) powinien być z dwóch pasów - 120 cm sze­rokości. Pozostałe ścieżki mogą być jednopasowe. Główna ścieżka może być z betonowych płyt w kształ­cie kwadratów (120x120 cm) połączonych ze sobą. Pozostałe ścieżki mogą być układane z prefabrykatów 30x30 cm, 60x60 cm lub 60x30 cm, 60x120 cm, o fak­turze zewnętrznej przypominającej płukane lastrico. Jeżeli płyty mają większe rozmiary, to ścieżka jest wygodniejsza. Bardzo efektownie wygląda, jeżeli poukłada się równe kamienie rzeczne lub odpady kamieniarskie w taki sposób, aby w szczelinach po­zostawionych między nimi (około 5 cm) wyrosła trawa. Kąt nachylenia ścieżki nie powinien być większy niż 10°. Z tego samego materiału powinny być zrobione również pasy (koleiny) o szerokości 60 cm każdy od bramy do garażu. Ścieżki wśród zieleni i ogródku po­winny łagodnie wić się wokół drzew czy basenika, szczególnie jeżeli teren jest pochyły. Ogród nie może mieć twardego, geometrycznego charakteru.