Pasze soczyste magazynowane są w silosach na kiszonkę. Kiszonkę otrzymuje się przez konserwowanie paszy soczystej kwasem mlekowym, tworzącym się w czasie przebiegu procesu mikrobiologicznego. Kiszeniu poddaje się takie rośliny jak kukurydza, słonecznik, liście buraczane, rzepa, brukiew, kapusta pastewna i inne. Masę kiszonkową magazynuje się w pryzmach rozmaitego kształtu, oraz w silosach. Silosy, muszą być budowane z materiałów kwasoodpornych i wodoszczelnych, co nie pozwa­la ulatniać się kwasowi mlekowemu, który chroni zieloną masę przed niewłaściwą fermentacją kwasową. Formę silosu określa się według potrzeb gospodarstwa. Rozróżnia się trzy rodzaje silosów: silosy wieżowe, silosy przejazdowe, — silosy ziemne (rowowe), ewentualnie osłony z tworzyw sztucznych. Silosy wieżowe buduje się z żelbetu, stali, drewna, aluminium; śred­nica silosu 3 - 10 m; wysokość 16 - 20 m. Silaż wydobywa się górą lub z otworu w dolnych partiach silosu. Wyjmowanie kiszonek górą odbywa się za pomocą czerpaka chwytako­wego lub mechanizmu elektrycznego obrotowego. Wyładunek dołem — za pomocą przenośników ślimakowych, zainstalowanych w dnie wieży silosowej. W trakcie rozładunku, masa kiszonkowa obsuwa się ku dołowi, wypełniając miejsce wybrane. Silosy wieżowe są znacznie lepsze od pozostałych, ponieważ zapew­niają sprawne wybieranie masy zielonej, jak również straty w kiszonce przechowywanej w silosach wieżowych są mniejsze aniżeli w silosach innego typu. Toteż w krajach, w których rozwiązano mechanizację wy­bierania kiszonek, silosy wieżowe stosowane są powszechnie. Najbardziej rozpowszechnione na świecie są silosy wieżowe typu „Harvestore" o kon­strukcji stalowej, oraz silosy „Alkosil" — konstrukcji aluminiowej. Silosy przejazdowe buduje się z pali drewnianych, wbitych w ziemię i podpartych zastrzałami, lub jako prefabrykowane. Ściany mogą być betonowe, ceglane lub kamienne. Szerokość silosów przejazdowych nie powinna być mniejsza niż 5 m, ponieważ powoduje to zbędne zużycie materiałów budowlanych i siły roboczej. Silosy ziemne buduje się na gruntach o niskim poziomie wody grun­towej. Silosy zagłębione (ziemne) o tyle są korzystne, że przy zwożeniu masy zielonej, może ona być zrzucana z góry, a ciśnienie silażu na ściany zbiornika przejmowane jest przez ziemię. Prócz wyżej omówionych silosów, występują także silosy z osłon plastikowych w postaci worków. Silaż w nich nie jest ubijany. Worki przykryte są osłoną plastikową przytwierdzoną do ziemi. Są to silosy, w których magazynuje się kiszonkę do 50 m3. Innym typem silosów plastikowych są worki plastikowe w kształcie walca o średnicy kilku metrów. Wnętrze zbiornika wypełnia się zielonką, zamyka się zbiornik i za pomocą wentylatora ssącego wytwarza się w jego wnętrzu podciśnienie około 0,4 -— 0,5 at. Na skutek ciśnienia po­wietrza atmosferycznego następuje gwałtowne sprasowanie zielonki. W ten sposób kilkakrotnie doładowuje się zbiornik.