Do wykonywania betonów lekkich stosuje się cementy portlandzkie, kruszywo, mikrowypelniacze, wodę i dodatki chemiczne. Cement. Do betonów lekkich zaleca się stosowanie cementu portlandzkiego marki 350. Cement marki 250 może być stosowany w przypadku betonów o niższych wytrzymalościach — do klasy B100, w których zwiększona ilość cementu (w porówna­niu z cementem 350) polepszy urabialność mieszanki, lub w innych przypadkach tech­nicznie uzasadnionych. Cementy marek 400 i 450 zaleca się stosować do betonów ja­mistych oraz do betonów zwartych wyższych wytrzymałości — powyżej klasy B250, przede wszystkim wówczas, gdy przez zmniejszenie ilości cementu chcemy zmniejszyć gęstość pozorną betonu ze względu na przewodnictwo cieplne. Użycie cementów hut­niczych wymaga, podobnie jak przy betonach zwykłych, zabezpieczenia przed wpływem niskich temperatur w okresie wiązania i twardnienia betonu. Zawartość cementu w 1 m3 betonu nie powinna być mniejsza niż 170 kg, a największa zawartość cementu lub ce­mentu z mikrowypełniaczem nie powinna przekraczać 550 kg. Zawartość cementu w lekkich betonach zbrojonych nie powinna być mniejsza niż 300 kg w 1 m3 betonu. Kruszywo. W zależności od rodzaju użytego kruszywa, o wymiarach ziarn powyżej 5 mm, rozróżnia się beton lekki z keramzytu, łupkoporytu, glinoporytu, pu­meksu hutniczego, popiołoporytu, węglanoporytu lub mieszaniny tych kruszyw. Betony lekkie z żużla granulowanego czy żużla paleniskowego mają ograniczone zastosowanie. Jako kruszywo o wymiarach ziarn poniżej 5 mm mogą być stosowane drobne frakcje tych samych kruszyw, zwłaszcza produkowanych w wyniku kruszenia spieków. W przy­padku keramzytu czy gralitu, tj. kruszyw wypalanych w piecach obrotowych, uzysk frakcji poniżej 5 mm jest ze względów technicznych znikomy i nie przekracza 54-8%, w związku z tym jako uzupełnienie frakcji drobnych stosuje się frakcje poniżej 5 mm z produkcji kruszyw spiekanych (glinoporyt, łupkoporyt) lub elporyt<4). W przypadku niedoboru frakcji drobnych w stosie okruchowym można stosować dodatek popiołów lotnych lub piasku kwarcowego. Do betonów konstrukcyjnych wy­sokich klas powyżej B150 z zasady jako frakcję drobną stosuje się piasek kwarcowy, co obok wytrzymałości dodatnio poprawia moduł sprężystości betonu. Kruszywa stosowane do betonów lekkich powinny odpowiadać wymaganiom norm omówionych w p. 4.3. Wymiary ziarn kruszywa stosowanego do betonów jamistych nie powinny przekra­czać 40 mm, zaś do betonów półzwartych i zwartych — 20 mm. Największy wymiar ziarn kruszywa nie powinien być większy niż 1/3 najmniejszego wymiaru przekroju poprzecznego elementu i 3/4 wymiaru rozstawu prętów zbrojenia w świetle. Mikrowypełniacze. Szorstkość, porowatość oraz nieregularny kształt nie­których kruszyw lekkich zdecydowanie pogarszają urabialność betonu oraz powodują wzrost zużycia cementu. W znacznej mierze te niekorzystne zjawiska są eliminowane przez stosowanie dodatku mikrowypełniaczy. Jako mikrowypełniacze mogą być sto­sowane drobnoziarniste dodatki mineralne, jak popiół lotny, mączka wapienna i in. Do mikrowypełniaczy zaliczyć można również elporyt, który produkowany jako piasek (do 5 mm) ma dużą zawartość popiołu lotnego. Wymagania, jakim powinny odpo­wiadać popioły lotne stosowane jako mikrowypełniacz, są następujące: zawartość S03 — nie więcej niż 3,0%, straty po prażeniu — nie więcej niż 10,0%, pozostałość na sicie o boku oczka kwadratowego 0,06 lub 0,063 mm — nie więcej niż 30,0%. Ilość dodawanego popiołu wynosi zazwyczaj od 80 do 150 kg/m3, tylko w przy­padku kruszyw o bardzo rozwiniętej powierzchni, jak np. pumeks hutniczy, ilość tę można zwiększyć do ok. 200 kg/m3. W przypadku stwierdzenia w popiołach obecności grudek, powstałych np. w wyniku zawilgocenia, należy materiał bezwzględnie przesiać przez sito o prześwicie oczka 5 mm, bowiem ich obecność w mieszance betonowej wpływa niekorzystnie na jednorodność i wytrzymałość betonu. Woda. Do produkcji betonów lekkich należy stosować wodę spełniającą wymaga­nia PN-75/C-04630. Dodatki chemiczne do betonu. Do betonów lekkich można stosować dodatki chemiczne przyspieszające twardnienie betonu oraz dodatki napowietrzające lub uplastyczniające mieszankę betonową — pod warunkiem dopuszczenia ich do sto­sowania w budownictwie przez upoważnioną instytucję badawczą. Ilość dodatków po­winna być każdorazowo ustalana doświadczalnie w zależności od sposobu obróbki ter­micznej betonu. W doświadczeniach krajowych uzyskano korzystne wyniki stosując do keramzytobetonu Abiesod 70 jako dodatek napowietrzający. Zastosowanie dodatku Abiesodu 70 w ilości ok. 0,03-7-0,05% w odniesieniu do ilości cementu pozwala na wpro­wadzenie 60 do 100 1 porów w m3 betonu oraz na uzyskanie zwartej struktury betonu już przy zawartości ok. 30% frakcji O-r-5 mm. Przy wykonywaniu betonu z cementu hutniczego oraz betonu przeznaczonego do konstrukcji zbrojonych i sprężonych nie należy stosować dodatku chlorku wapniowego. Dodatek chlorku wapniowego do betonów z kruszyw lekkich może być stosowany tylko w konstrukcjach niezbrojonych w ilości nie większej niż 4% w odniesieniu do masy uży­tego cementu portlandzkiego. Dodatek granul ze styropianu. Przeprowadzone w kraju badania wykazały korzystny wpływ dodatku granul ze styropianu na obniżenie gęstości pozornej betonu lekkiego. Dodatek 100 litrów styropianu daje zmniejszenie gęstości pozornej betonu o 100 kg/m3, nie powodując jednocześnie obniżenia jego wytrzymałości.