Spoiwa uzyskiwane z wymieszania szkła wodnego z fluorokrzemianem sodowym noszą nazwę cementów kwasoodpornych lub cementów krzemianowych. Mieszaniny cementów krzemianowych z wypełniaczami mineralnymi mogą być użyte w postaci kitów, zapraw lub betonów kwasoodpornych. Do wykonywania spoiwa stosowane jest szkło wodne sodowe. Szkło wodne jest lepką cieczą zabarwioną na kolor żółtawy lub zielonkawy, nie zawierającą galaretowatych brył i zanieczyszczeń ciałami obcymi. Szkło wodne sodowe jest roztworem technicznych krzemianów sodowych" o wzorze ogólnym Na20 • nSi02 otrzymywanych przez stopie­nie piasku z węglanem sodowym oraz rozpuszczenie stopu w wodzie pod zwiększonym ciśnieniem. Zgodnie z BN-74/6016-41 rozróżnia się 3 rodzaje szkła sodowego oznaczone liczbami 150, 149,145, 140. Szklą wodne sodowe są pakowane w balony szklane, beczki drewniane lub metalowe oraz cysterny. Jako wypełniacze do cementów krzemianowych są stosowane mączki andezytowe lub kwarcowe. Przy sporządzaniu mączek dodaje się fluorokrzemian sodowy (Na2SiF6) w ilości 5-r-6%. Na budowę dostarcza się zatem dwa składniki spoiwa — mączkę oraz szkło wodne. Mączka jest pakowana w potrójne torby papierowe lub z folii polietylenowej. Skła­dowanie powinno odbywać się w miejscu zabezpieczonym przed zawilgoceniem. Ze względu na toksyczność fluorokrzemianów opakowanie mączki powinno być szczelne i zaopatrzone w napisy ostrzegawcze. riość szkła wodnego potrzebna do uzyskania zaczynu o normalnej konsystencji nie powinna przekraczać 320 ml na 1 kg mączki. Początek wiązania spoiwa krzemianowego ze szkłem wodnym sodowym następuje nie wcześniej niż w ciągu 30 minut, nie później zaś niż w ciągu 4 h. Spoiwa krzemianowe ze szkłem wodnym potasowym wiążą się wolniej (do 4 dni). Są bardziej niż spoiwa so­dowe wrażliwe na działanie wody. Uzyskiwane z nich zaprawy są jednak bardziej ura­bialne i osiągają większą wytrzymałość. Wytrzymałość na ściskanie gęstych zapraw ze szkłem wodnym sodowym wynosi ok. 18 MPa/180 kG/cm2 przy przechowywaniu na powietrzu w ciągu 28 dni, jak również w gorących lub chłodnych stężonych kwasach. Wytrzymałość zapraw ze szkłem wodnym potasowym osiąga wartości wyższe. Spoiwa krzemianowe stosuje się w miejscach narażonych na agresję kwaśną, w szcze­gólności do mocowania i spoinowania wykładzin kwasoodpornych (kamionkowych, terakotowych itp). Zaprawy ze spoiwa krzemianowego nie są odporne na działanie wody i rozcieńczonych kwasów.