Jeżeli charakteryzujemy domek jednorodzinny w za­leżności od wielkości mieszkania, kosztu realizacji, przestronności, mówimy o powierzchni standardowej. Przez pojęcie ekonomicznego domku jednorodzinnego lub mieszkania nie można rozumieć tylko małego mie­szkania lub domu. Małe mieszkanie przez swoje roz­wiązania może być równie nieekonomiczne jak wielki, np. pięciopokojowy domek jednorodzinny. Domek taki może być też bardzo ekonomiczny dzięki właściwemu zaprojektowaniu i rozwiązaniom przestrzennym wnę­trza. Na podstawową charakterystykę powierzchni każdego domku jednorodzinnego, bądź mieszkania, składa się powierzchnia zabudowy, całkowita, użytko­wa i mieszkalna. Na podstawie wzajemnego stosunku między nimi można stwierdzić, czy rozwiązanie miesz­kania jest ekonomiczne. W projekcie domku jednoro­dzinnego należy tak projektować pomieszczenia, aby ich wielkość i kształt uzasadnić przez wprowadzenie na rysunku mebli ruchomych (szafy, łóżka, krzesła) i tych umieszczonych na stałe. Całkowita powierzchnia domku równa jest sumie po­wierzchni wszystkich kondygnacji, liczonej w zewnę­trznym obrysie murów. Duży wpływ na jej wielkość ma liczba kondygnacji w domku. Dlatego hp. jeśli powierz­chnia zabudowy domku równa jest 60 m2, to w domku dwukondygnacyjnym całkowita powierzchnia wynosi 120 m2. Tak więc powierzchnia zabudowy nie może dokładnie charakteryzować rzeczywistych wymiarów domu, zwłaszcza że podpiwniczenie także bywa różne. Więc odpowiedź na pytanie: jaki macie domek jedno­rodzinny? - 10 x 10 m2 - nie musi charakteryzować całkowicie jego wielkości. Powierzchnię użytkową poszczególnych kondygnacji mieszkania lub domku jednorodzinnego wyraża suma powierzchni wszystkich pomieszczeń, bez rozdzielenia na pełnione przez nie funkcje i wielkość. Informuje ona także o wielkości domu z punktu widzenia trójwy­miarowości. Przy dwóch obiektach o jednakowej po­wierzchni zabudowy, lecz o różnych konstrukcjach (np. ściany zewnętrzne o grubości 38 cm z cegły dziu­rawki lub o grubości 24 cm z elementów z lekkiego, porowatego betonu) - obiekt o cieńszych ścianach konstrukcyjnych ma większą powierzchnię użytkową. Oczywiście lekkości i większej powierzchni obiektu nie możemy osiągnąć kosztem jego właściwości cieplno-akumulacyjnych. Powierzchnia użytkowa jest sumą powierzchni miesz­kalnej i powierzchni pomocniczej. Powierzchni balko­nów i tarasów nie wlicza się. Powierzchnia mieszkalna wyraża rzeczywistą wartość mieszkania w domku jednorodzinnym. Jest sumą po­wierzchni wszystkich pokoi mieszkalnych - bezpośre­dnio oświetlonych i wietrzonych. Do powierzchni użyt­kowej oprócz powierzchni mieszkalnej wlicza się ku­chnie, sanitariaty, przedpokoje, komunikację, szafy wbudowane, schowki itp. Należy dbać o to, aby w żadnym przypadku powierz­chnia mieszkalna nie była mniejsza niż połowa po­wierzchni użytkowej.. Inaczej nie można marzyć o oszczędnie zaprojektowanym domku jednorodzinnym. Zgodnie z przepisami powierzchnia całkowita domku jednorodzinnego nie może przekraczać 220 m2, bez względu na to, ile dom ma pomieszczeń.