Podstawowym obiektem występującym w międzykółkowych bazach maszynowych i filiach państwowych ośrodków maszynowych jest warsztat naprawczy. Program i układy funkcjonalne warsztatów dla MBM, filii POM oraz warsztatów dla państwowych gospodarstw rolnych są podobne. Realizowane są przeważnie warsztaty mniejsze na 30 ciągników i większe na 45 ciągników. Projekty tych warsztatów przewidują możliwość seg­mentowej rozbudowy (Rys. 2.10., 2.11., 2.12., 2.13., 2.14.). Program użytkowy warsztatu zależy od technologii napraw i przy­jętego wyposażenia, poniżej przedstawiony jest program przykładowy, którego zasadnicze elementy występują we wszystkich warsztatach tej kategorii: hala napraw ciągników i maszyn rolniczych. Z uwagi na różno­rodność naprawianego sprzętu przewiduje się organizację napraw syste­mem gniazdowym, (jednostkowym), na stanowiskach demontażowo-montażowych dla ciągników, z których co najmniej jedno powinno być wyposażone w kanał rewizyjny, dla kombajnów i dla maszyn rolniczych mniejszych. Układ przestrzenny hali montażowej i rozmieszczenie wrót powinny umożliwiać dogodne wprowadzenie i wyjazd maszyn i ciągni­ków, pomieszczenia poszczególnych rzemiosł i pomieszczenia pomocnicze, które powinny być dostępne z hali montażowej; kuźnia, której podstawowym wyposażeniem jest palenisko kowal­skie, spawalnia, wyposażona w stoły spawalnicze, spawarkę i wytwor­nicę acetylenową (przenośną na wózku lub w wydzielonym pomieszczeniu, zaprojektowanym zgodnie z wymogami przepisów bezpieczeństwa), — stolarnia, wyposażona w urządzenia do obróbki drewna (kuźnia, spawalnia i stolarnia, powinny być dostępne również z zewnątrz budynku, dla dokonywania napraw części maszyn i narzędzi ustawionych na placu postojowym lub pod wiatą, bez konieczności wprowadzania ich do hali montażowej), *— pomieszczenia elektryków, przygotowalnią i ładownia akumulato­rów z wydzielonym magazynem kwasów, dział obróbki mechanicznej, wyposażony w zestaw obrabiarek, magazyn części zamiennych oraz narzędziownia, myjnia części, w której wymontowane zespoły podlegają dokład­nemu oczyszczeniu, pomieszczenia administracyjno-socjalne, pokój kierownika warsztatu, ewentualne pokoje biurowe i mecha­ników gwarancyjnych, szatnie i pomieszczenia sanitarne (sanitariaty, natryski), których wielkość zależna jest od ilości zatrudnionych pracowników, pokój śniadaniowy — zgodnie z przepisami BHP w warsztacie po­winno być wydzielone pomieszczenie z zainstalowanymi kuchenkami do podgrzewania posiłków, kotłownia z pomieszczeniem do gaszenia żużla, pompownia i hy­drofornia, ewentualnie magazyn opału (jeśli brak jest powyższych urzą­dzeń obsługujących cały ośrodek techniczno-gospodarczy) (Rys. 2.15., 2.16.). Prawidłowe funkcjonowanie warsztatu związane jest z urządzeniami towarzyszącymi na działce oraz placem postojowym i układem komuni­kacji wewnętrznej. Ciągniki i maszyny rolnicze przekazywane do naprawy ustawiane są na placu postojowym lub w szopie. Maszyny i narzędzia przywożone na przyczepie wyładowywane są na rampie. Przed naprawą uszkodzone maszyny są myte na myjni płytowej, a następnie demonto­wane w hali warsztatowej. Remontowane zespoły przechodzą do myjni części w warsztacie, a stamtąd na odpowiednie stanowiska pracy. Demon­taż i montaż odbywa się na stanowiskach montażowych w hali warszta­towej. Najczęściej spotykanym układem funkcjonalnym warsztatu jest układ dwunawowy o siatce modularnej 6 X 12 m dla hali montażowej i 6 X 6 m dla pomieszczeń pomocniczych, usytuowanych wzdłuż hali. W niektórych warsztatach pomieszczenia pomocnicze i administracyjno-socjalne mie- szcza się w części piętrowej budynku. Minimalna wysokość hali monta­żowej wynosi 4,2 m., wysokość pomieszczeń pomocniczych i rzemiosł 3,2 m. Rozwiązania konstrukcyjno-materiałowe przewidują realizację metodą tradycyjną, z elementów drobnowymiarowych lub metodą uprzemysło­wioną z elementów prefabrykowanych, żelbetowych. Przekrycia z dźwi­garów żelbetowych i płyt panwiowych lub z wiązarów stalowych. Bu­dynki zaplecza technicznego mechanizacji rolnictwa z uwagi na funkcję, charakter zabudowy, stosowane materiały i konstrukcje wprowadzają na wsi element architektury przemysłowej.