Wybieg jest to powierzchnia terenu wydzielona poza budynkiem inwentarskim, przeznaczona do swobodnego, niewiązanego trzymania zwierząt pod gołym niebem. Szczególnie konieczne są wybiegi dla mło­dzieży, tzn., cieląt, prosiąt i warchlaków. Wybiegi lokalizuje się od strony południowej przy jednorzędowym układzie stanowisk w budynku, lub od strony wschodniej i zachodniej — przy dwurzędowym układzie stanowisk w budynku. Wybiegi z budynkiem inwentarskim związane są za pomocą bezpośrednich wrót łączących wybieg z budynkiem. Istotne znaczenie ma również wykonanie wybiegów w oborach wolno-wybiegowych, na których zwierzęta w sposób niekontrolowany przez człowieka, zażywają ruchu na świeżym powietrzu. Zależnie od stosowanego systemu żywienia w budynkach tego typu, wybieg stanowi połączenie pomiędzy częścią legowiskową a miejscem zadawania paszy, lub też stanowi połączenie pomiędzy legowiskiem a dojarnią w oborach wolnostanowiskowych. Wybiegi powinny być rozwiązywane w sposób umożliwiający łatwe ich czyszczenie za pomocą sprzętu mechanicznego. Nawierzchnia wybie­gów powinna być utwardzana w całości lub na 1/3 powierzchni całego wybiegu, odporna na ewentualne zniszczenia w czasie czyszczenia. Po­wierzchnia wybiegów ma zwykle wyrobiony spadek dla odpływu wód opadowych, nie większy jednak niż 3%. Pochylenie wybiegów skierowane być powinno w stronę przeciwną w stosunku do legowisk i miejsca ma­gazynowania paszy. Zwierzęta przebywające na wybiegach zwykle są grupowane według rodzaju, płci, wieku — stąd też konieczne jest oddzielanie poszczególnych grup od siebie. W tym celu wybiegi dzielone są za pomocą przegród wykonanych z drewna, żelbetu lub siatki. Powinny to być elementy łatwo rozbieralne, zapewniające sprawne usuwanie nieczystości z wybiegów i regulację powierzchni wybiegów, dostosowaną do odpowiedniej grupy zwierząt.