Spoiwa nieorganiczne są to rozdrobnione materiały nieorganiczne, które po zmieszaniu z wodą mają właściwości wiązania i twardnienia. Ze względu na zachowanie się w środowisku wodnym spoiwa dzieli się na hydrau­liczne i powietrzne. Spoiwa hydrauliczne mogą wiązać i twardnieć zarówno na powietrzu jak i pod wodą. Do spoiw hydraulicznych zalicza się cementy portlandzkie i hutnicze oraz cement glinowy. Spoiwa powietrzne wymieszane z wodą nie mogą twardnieć pod wodą. Do spoiw powietrznych zalicza się wapno mielone, wapno suchogaszone (hydratyzowane), wapno pokarbidowe, spoiwa gipsowe oraz spoiwa krzemianowe na szkle wodnym. Spoiwa wa­pienne mogą uzyskiwać właściwości spoiw hydraulicznych przez wymiefzanie ich w od­powiednich warunkach z dodatkami pucolanowymi lub dodatkami hydraulicznymi. Dodatki pucolanowe są to materiały naturalne lub sztuczne, składające się w przeważa­jącej ilości z aktywnej krzemionki zdolnej do wiązania wapna w środowisku wodnym. Należą do tej grupy popioły i mielone szkliwa wulkaniczne, ziemia okrzemkowa, mie­lona glina palona, popioły i mielone żużle paleniskowe, aktywna krzemionka drobno-dyspersyjna itp. Dodatki hydrauliczne są to materiały drobno zmielone naturalne lub sztuczne, składające się z aktywnej krzemionki, związków glinowych i związków wap­niowych. Materiały te pod wpływem chemicznej aktywacji wykazują właściwości spoiw hydraulicznych. Do tej grupy zalicza się granulowane żużle wielkopiecowe. Wapno hydrauliczne (BN-75/6733-02) ma właściwości spoiwa powietrznego w ciągu kilku pierwszych dni od chwili wymieszania z wodą, a po upływie kilku lub kilkunastu dni nabiera cech spoiwa hydraulicznego.