Elementy ścienne
Pustaki ścienne. Na ściany nośne (z wyjątkiem partii kominowych) oraz do wypełniania ścian konstrukcji szkieletowych stosuje się pustaki „Alfa", SM-185, „Kontra" Jako tworzywo jest stosowany żużel paleniskowy lub żużel granulowany. Wymagane wytrzymałości betonu dla odpowiedniej klasy pustaków są następujące:
wytrzymałość betonu MPa (kG/cra2)
Do wznoszenia ścian zewnętrznych i wewnętrznych, ścian piwnicznych, kominów i przewodów wentylacyjnych, ław fundamentowych, nadproźy i podciągów stosuje się pustaki uniwersalne zasypowe „Gamma". Ścianki pustaków stanowią obudowę, która jest wypełniona materiałem zasypowym z dodatkiem spoiwa stabilizującego zasypkę. Pustaki mogą być wykonywane z każdego tworzywa, które wykazuje wytrzymałość na ściskanie minimum 7 MPa (70 kG/cm2).
Elementy ścienne z betonów komórkowych. Podstawowe właściwości betonu komórkowego, a przede wszystkim jego doskonałe cechy termiczno-wilgotnościowe predysponują ten materiał do wznoszenia ścian zewnętrznych we wszystkich rodzajach budownictwa.
Cechy wytrzymałościowe materiału pozwalają na szerokie zastosowanie go:
— do ścian zewnętrznych wypełniających lub zawieszanych, jak i ścian samonośnych lub nośnych,
— do ścian wewnętrznych działowych,
— jako okładzin izolacyjnych konstrukcji budowlanych wymagających ocieplenia. Program produkcyjny elementów ściennych z betonu komórkowego obejmuje:
bloczki i płytki drobnowymiarowe przewidziane do stosowania w budownictwie powszechnym jako elementy ścian zewnętrznych, wewnętrznych i okładzin izolacyjnych; elementów tych nie należy stosować w kondygnacjach podziemnych, w pomieszczeniach narażonych na zawilgocenie lub działanie kwasów, na mury z przewodami dymowymi lub wentylacyjnymi oraz do murów, na które działają obciążenia dynamiczne;
dyle ścienne zbrojone przeznaczone do wznoszenia wypełniających lub osłonowych ścian zewnętrznych w budynkach przemysłowych.
Bloki ścienne kanałowe. Bloki tego typu stosuje się jako elementy nośne zarówno dla ścian wewnętrznych, jak i zewnętrznych wznoszonych metodami uprzemysłowionymi. Bloki wewnętrzne są wykonywane z betonu i mają grubość 24 cm. Bloki zewnętrzne mają dodatkową warstwę ocieplającą z betonu komórkowego odmiany 05 o grubości 12 lub 18 cm. Łączna grubość bloków zewnętrznych wynosi 36 lub 42 cm. Bloki zewnętrzne o grubości 42 cm — w strefie klimatycznej V.
Jako uzupełnienie bloków ściennych kanałowych produkuje się bloki ścienne drzwiowe z ościeżnicami drewnianymi i stalowymi dla kondygnacji o wysokości 280, 300 i 330 cm oraz bloki ścian wewnętrznych drzwiowych dla budynków szkolnych o wysokości kondygnacji 350 cm.
Bloki ścienne piwniczne stosuje się do wznoszenia ścian wewnętrznych i zewnętrznych poniżej stropu parteru w budynkach o wysokości do 5 kondygnacji. Budynki, w których stosuje się takie bloki, muszą być posadowione na gruntach szybko konsolidujących się, jednorodnych, należących do klasy I lub II.
Bloki ścienne kanałowe można stosować:
dla kondygnacji o wysokości 280 i 300 cm w budownictwie mieszkaniowym, hoteli i internatów;
dla kondygnacji o wysokości 330 cm ; bloki tego typu oznaczone symbolem BZ/36/149/302 RO i BZ/42/149/302 RP są przeznaczone do stosowania w ścianach zewnętrznych przy podłużnym układzie ścian nośnych;
— dla kondygnacji o wysokości 350 cm w budownictwie oświatowym ; słupki stanowiące uzupełnienie bloków są przeznaczone do wznoszenia ścian wewnętrznych, jak i zewnętrznych; w ścianach nośnych budynków szkolnych przewidziany jest do stosowania blok ścienny wewnętrzny drzwiowy; blok ten może być stosowany w innych obiektach użyteczności publicznej.
Płyty ścienne żelbetowe wielkowymiarowe. Elementy te stosuje się w prefabrykowanych budynkach przemysłowych, magazynowych i inwentarskich do wykonywania ścian zewnętrznych. Produkuje się kilka odmian oraz rodzajów płyt ściennych w zależności od przeznaczenia budynku.
Płyty ścienne żelbetowe dla rozstawu słupów 6,0 m są produkowane w trzech rodzajach: nieocieplone, ocieplone betonem komórkowym i ocieplone styropianem. Płyty są stosowane w układzie poziomym. Warunkiem ich stosowania jest rozstaw elementów nośnych — słupów, ścian poprzecznych — 6 m oraz zabetonowanie elementów łącznikowych służących do przymocowania płyt. Elementami nośnymi mogą być stopy, ławy, belki podwalinowe, a w przypadku płyt nadokiennych wsporniki stalowe. Płyty nr 1 i 2 na obu końcach spawa się do słupów, zaś płyty nr 3 mocuje się do słupów za pomocą łączników kątowych 150 x 100 x 6.
Poziome ramię łącznika jest zaopatrzone w 0 14 wchodzące w owalne wnęki płyty. Pionowe ramię łącznika jest przykręcone śrubą M6 do zagwintowanej tulei zabetonowanej w słupie.
Płyty ścienne żelbetowe dla rozstawu słupów 3,0 i 4,5 m są elementami stosowanymi w budynkach o wysokości do 20 m. Elementy są samonośne; mogą być podparte wyłącznie na skrajnych żebrach.
Płyty są ustawione jedna na drugiej i mocowane do słupów albo tylko zawieszane na słupach — elementy międzyokienne.
Płyty ścienne szczytowe żebrowe dla rozstawu słupów 3,0; 4,5 i 6,0 m stosuje się jako płyty samonośne zewnętrzne elementów szczytowych w najwyższym pasie wieńczącym ścianę, dla budynków o wysokości 20 m.
Płyty ścienne typu POFF produkowane są w 2 rodzajach, jako żebrowe nieocieplone POFF-2 i jako ścienne z betonu komórkowego POFF-1. Elementy POFF-2 są fazowane na krawędziach od strony płaszczyzny zewnętrznej oraz pokryte fakturą elewacyjną, zabezpieczającą przed zawilgoceniem, wykonywaną wyłącznie w zakładzie produkcyjnym. Płyty są ustawiane na wspornikach stalowych przyspawa-nych do slupów konstrukcyjnych budynku.
Płyty ścienne żebrowe przybramowe stosuje się w budynkach przemysłowych jako płyty przybramowe ścian zewnętrznych, ocieplone bloczkami z betonu komórkowego. Elementy są samonośne; mogą być podparte wyłącznie na skrajnych żebrach. Przystosowane są również do oparcia na belce podwalinowej oraz zwieńczenia nadprożem.