OGRODZENIA
Drewno i kamień - to do niedawna najczęściej wykorzystywane materiały do budowy ogrodzeń, furtek i bram przy domkach jednorodzinnych i zagrodach wiejskich. W mniejszym stopniu używano również cegieł i metalu. W ostatnich latach asortyment używanych do tego celu materiałów został zredukowany do metali połączonych z betonowymi podmurówkami. Metalowa część ogrodzenia jest przeważnie wysoka i ma szczególnie nieodpowiednie „ozdóbki": wypracowane promienie, spirale, kółka, meandry i inne elementy historycznej ornamentyki zdeformowane we współczesne kicze. Powstaje jakaś nowa sztuka spawalnicza, która masowo zapełnia te najczęściej odwiedzane galerie, jakimi są nasze ulice. I, niestety, codziennym widzem i krytykiem staje się przymusowo każdy przechodzień, nawet ten, któremu ten rodzaj „sztuki" jest obcy. Fantazja twórców tych metalowych bram i ogrodzeń ma swoich zwolenników. Z nieznajomości innych, lepszych przykładów ogół przyswoił sobie tę produkcję. Jeżeli dodamy jeszcze do tego krzykliwe kolory metalowych elementów ogrodzeń: zielone, niebieskie, czerwone i żółte, umieszczone na mało zadbanych cokołach, to mamy ogólne pojęcie o poziomie tej produkcji. Niestety, do tej pory ani architekci, ani plastycy nie ustosunkowali się publicznie do tego zjawiska, nie alarmowali ani też nie wskazali lepszych i właściwszych sposobów rozwiązania. Nawet terenowe organy administracji państwowej nie poświęciły temu problemowi więcej uwagi i zjawisko to obserwujemy nadal. Obecnie ogromna część kraju jest zdeformowana przez tę masową produkcję na dziesiątki lat. Ogrodzenia te mają bowiem dużą trwałość. Jak powinno wyglądać ogrodzenie? Wykorzystując wszystkie wymienione wyżej materiały można zbudować ogrodzenie bardzo proste i gustowne. Trzeba "położyć tu nacisk na określenie „gustowne", ponieważ ogrodzenie (szczególnie w mieście) nie spełnia żadnych innych funkcji. Ogrodzenie nie stanowi przeszkody w niepożądanym wejściu na posesję. Po co więc jest? W zasadzie jest symbolem mówiącym o tym, gdzie kończy się własność publiczna, a zaczyna prywatna. Dlatego nie powinno być wyższe niż 80-120 cm przy domku stojącym na płaskim terenie. Jeżeli ogrodzenie jest konieczne, to trzeba także uważać aby było maksymalnie proste i dawało wrażenie lekkości. Nie trzeba przygotowywać podmurówki (cokołu), pojedynczymi cokołami mogą być słupki oddalone od siebie 150-300 cm. Jeżeli konieczny jest cokół, to nie powinien być wyższy niż 1/3 całego płotu (np. jeżeli wysokość płotu wynosi 90 cm, to cokolik powinien mieć 30 cm). Może być zbudowany z kamienia naturalnego łączonego zaprawą, z rzecznych kamieni, z betonu uformowanego zewnętrznie (lastrico płukane) lub okładany płytkami ceramicznymi. Dobrze wygląda również podmurówka z cegieł. Nie poleca się jednak pokrywać betonu tynkiem cementowym, który pęka i stopniowo odpada.
Górną część ogrodzenia najlepiej skonstruować z metalowych ram wypełnionych tarcicą lub z pionowo osadzonych metalowych słupków bez ozdób. Przy odpowiednim konserwowaniu (nacieraniu, malowaniu) część drewniana może mieć prawie tak długą żywotność jak metalowa, która również wymaga konserwacji, ale -w sposób zachowujący jej naturalny kolor. Części metalowe powinny być malowane na biało, czarno lub szaro, aby nie raziły w naturalnym otoczeniu ogródka przed domem. Między poszczególnymi ramami ogrodzenia o długości do 200 cm nie należy umieszczać betonowych słupów. O wiele tańsze i ładniejsze są metalowe stojaki. Murek z kamienia, cegieł czy betonu powinien być tylko przy bramie. Można umieścić na nim skrzynkę na listy z dzwonkiem lub ewentualnie domofon. Szerokość murku, na którym zawieszona jest brama, powinna być większa niż wysokość płotu (120-130 cm). Forma zewnętrzna murku i podmurówki pod całym płotem (jeżeli taką się robi) powinna harmonizować z materiałami użytymi do wykonania cokołu domku jednorodzinnego. Granicę działki można wyznaczyć ogrodzeniem z siatki i zasadzić obok dużo zieleni, w której chociaż 60% powinny stanowić drzewa iglaste zapewniające osłonę również w miesiącach zimowych. Stosowane jest również ogrodzenie drewniane.
W przypadku działki na terenie pochyłym ogrodzenie nie powinno tworzyć tzw. zębów. Lepiej wygląda, jeżeli góra ogrodzenia jest równoległa do terenu.