Budynki dla drobiu
Na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat nastąpił gwałtowny rozwój produkcji drobiarskiej, a zwłaszcza hodowli kur. Osiągnięto wysoki stopień nieśności kur oraz duże i szybkie przyrosty mięsa w intensywnym odchowie młodych kurcząt rzeźnych, tzw. brojlerów.
Jaja i mięso drobiu są bardzo wartościowymi produktami spożywczymi, toteż zapotrzebowanie na nie stale wzrasta. Wystarczy przytoczyć cyfry charakteryzujące wysokie spożycie mięsa drobiowego.
Wzrost produkcji drobiarskiej wiąże się przede wszystkim ze stosunkowo łatwym i szybkim procesem produkcyjnym. Wymienić tu należy niższe koszty produkcji w porównaniu z produkcją mięsa wołowego czy wieprzowego, krótszy okres odchowu, zdolność stałej reprodukcji (sztuczny wylęg).
Produkcja drobiarska prowadzona jest dwoma sposobami, jako chów gospodarski i jako chów przemysłowy.
Chów gospodarski polega na utrzymywaniu stosunkowo nielicznego stada wyłącznie lub w bardzo poważnym stopniu z pasz odpadkowych, zbieranych przez drób na podwórzu gospodarczym. Jest to w zasadzie produkcja przeznaczona na własne potrzeby gospodarstwa, prowadzona obok głównego kierunku produkcyjnego, np. hodowla bydła lub trzody chlewnej. Do chowu gospodarskiego zaliczyć należy również stada większe (kilkaset niosek), utrzymywane-w budynkach przeznaczonych do tego celu, gdzie żywienie oparte jest z określoną recepturą. Chów gospodarski drobiu jest chowem wybiegowym.
Chów przemysłowy drobiu jest chowem zorganizowanym pod względem genetycznym, warunków środowiskowych i żywieniowym. Polega on na utrzymaniu dużych stad (kilkaset tysięcy sztuk) zupełnie odizolowanych od wybiegu, z wyjątkiem hodowli zarodowej. Budynki w tym systemie chowu, są specjalnie wyposażone. Z jednej strony kurom należy zapewnić odpowiednie warunki środowiskowe (oświetlenie, wentylacja, klimatyzacja), z drugiej zaś — zadawanie pasz, wody, usuwanie odchodów, zbieranie jaj — musi być zmechanizowane lub też automatyczne.