KOMINY
Kominy niezależnie od swej właściwej funkcji powinny być dodatkowym elementem wystroju architektonicznego budynku. Dlatego już w projekcie trzeba zwrócić uwagę na:
właściwe umieszczenie komina na dachu (zwłaszcza spadzistym), jego kształt i wykończenie,
umieszczenie komina blisko kalenicy,
maksymalne połączenie przewodów dymowych, spalinowych, wentylacyjnych w trzony kominowe,
możliwości zgrupowania przewodów przez odchylenie ich od pionu (nie więcej jednak niż o 30°, na odcinku do 2 m),
- takie rozwiązywanie przewodów, aby nie były umieszczone w ścianach zewnętrznych. Projektując system ogrzewania domku jednorodzinnego przyjmuje się z zasady centralne ogrzewanie (nawet jeżeli przejściowo będzie stosowane ogrzewanie lokalne) i w związku z tym planuje się również komin do pieca centralnego ogrzewania. Z reguły domek jednorodzinny nie powinien mieć więcej niż dwa trzony kominowe. Niewłaściwie rozmieszczone kominy o wymyślnych kształtach obniżają walory zewnętrzne każdego budynku. Również dodatkowe ulepszenia, mające na celu uzyskanie właściwego ciągu kominowego, w formie blaszanych czy azbestowo-cementowych nasad kominowych mogą szpecić dom i być następstwem źle zaprojektowanego komina. Duże znaczenie ma właściwe zaprojektowanie komina pod względem technicznym i dobra realizacja jego projektu. Wylot komina powinien znajdować się 60 cm nad kalenicą dachu pokrytego materiałem palnym i 30 cm-gdy dach pokryty jest materiałem niepalnym. Odległość wylotu komina od powierzchni dachu powinna wynosić w linii poziomej 1 m. W jednym trzonie kominowym można grupować przewody dymowe, spalinowe i wentylacyjne, gdy ścianka oddzielająca przewody ma grubość 12 cm (1/2 cegły). Przewody spalinowe (do odprowadzania spalin z kuchenek gazowych i piecyków do grzania wody) nie mogą być wykorzystywane jako przewody dymowe (do odprowadzania dymu z pieców i kuchni opalanych drewnem czy węglem). Najmniejszy dopuszczalny przekrój przewodu kominowego wynosi 14x14 cm lub 0 15 cm.
Otwory wycierowe do wybierania sadzy umieszcza się w dolnej części komina pod najniższym paleniskiem, w piwnicy, i zaopatruje w hermetycznie zamykane drzwiczki ogniotrwałe. Otwory rewizyjne przewodów spalinowych umieszcza się 40 cm poniżej wlotu spalin. Otwory wycierowe nie mogą być umieszczone w pomieszczeniach mieszkalnych, w kuchni itp. Tylko w wyjątkowych przypadkach, gdy dom nie ma piwnic, mogą być umieszczone w pomieszczeniach sanitarnych (w łazience, WC lub w przedpokoju itp.). Dolna krawędź otworu powinna być umieszczona 30 cm nad podłogą wykonaną z materiału ogniotrwałego. Każde pomieszczenie, w którym znajduje się otwór rewizyjny, powinno być wentylowane. Wloty przewodów wentylacyjnych umieszcza się pod sufitem i opatruje kratką. Przewód taki wyprowadza się ponad dach, zaopatrując go w wyloty boczne.
Ze względu na konieczność przestrzegania przepisów bhp kominy mogą być budowane tylko z materiałów nie przepuszczających gazów, odpornych na działanie ognia i spalin.
Konstrukcja nośna budynku wykonana z materiałów palnych nie może bezpośrednio stykać się z kominem. Palne elementy drewniane muszą być oddalone co najmniej o 30 cm od wewnętrznej ściany komina. Jeżeli nie można zachować tej odległości, należy wtedy drewno zabezpieczyć w odpowiedni sposób, np. blachą i azbestem. Jeżeli komin jest murowany z cegieł, musi być otynkowany aż do pokrycia dachowego, a na strychu należy go zabezpieczyć podwójną warstwą tynku wapiennego. Jeżeli komin zbudowany jest z płyt lub ciosów kamiennych, nie musi być tynkowany, jednak spoiny trzeba wypalić żużlem. W celu poprawienia ciągu w przewodzie wentylacyjnym czy spalinowym stosowane są u ich wylotów blaszane lub betonowe nasady różnego typu. Mają one osłonić wylot przed przeciwnym prądem powietrza i skierować (załamać) go tak, aby przez ssanie pomagał wypływaniu spalin z przewodu. Stąd też nasady kominowe powinny być odpowiednio nachylone do wszystkich krawędzi komina.