Lekkie betony kruszywowe
Podstawowy podział lekkich betonów kruszywowych w zależności od ich przeznaczenia (p. 6.1) na izolacyjne, izolacyjno-konstrukcyjne i konstrukcyjne określa również zakres ich zastosowania'4'.
Główne zakresy zastosowania tych trzech rodzajów betonów są następujące:
a) betony izolacyjne
do wykonywania kształtek do izolacji przewodów ciepłowniczych i energetycznych;
do wykonywania warstw izolacyjnych w dwuwarstwowych elementach wielkopłytowych;
do wykonywania warstw izolacyjnych na różnego rodzaju przykryciach żelbetowych i z elementów stalowych;
— do wykonywania zasypek izolacyjnych;
— do wykonywania elementów drobnowymiarowych dla budownictwa jednorodzinnego i innych przeznaczeń;
b) betony izolacyjno-konstrukcyjne
— w budownictwie mieszkaniowym, socjalnym i użyteczności publicznej — do wykonywania elementów prefabrykowanych drobno-, średnio- i wielkowymiarowych
(nośnych i wypełniających) na ściany zewnętrzne i wewnętrzne budynków jedno- i wielokondygnacyjnych, pustaków kominowych, do wykonywania budynków ze ścianami wylewanymi — monolitycznymi, garaży itp.;
w budownictwie rolniczym — do wykonywania ścian osłonowych i przykryć budynków inwentarskich oraz ciepłych podłóg;
w budownictwie przemysłowym — do wykonywania obudowy hal fabrycznych; c) betony konstrukcyjne
— do wykonywania stropów, przekryć, kopuł, łupin;
do wykonywania elementów konstrukcyjnych jak belki, podciągi, słupy, dźwigary;
do wykonywania mostów, galerii, wiaduktów, pomostów itp.,z tymże elementy te mogą być wykonywane jako żelbetowe lub sprężone.
W zależności od struktury rozróżnia się następujące rodzaje betonów lekkich:
jamiste, wykonywane z kruszywa o uziarnieniu powyżej 5 mm, w których przestrzenie między ziarnami kruszywa nie są całkowicie wypełnione zaczynem; kruszywa te mogą być jedno- lub wielofrakcyjne;
zwarte, w których wolne przestrzenie między ziarnami kruszywa są wypełnione zaprawą cementową w ilości nie mniejszej niż 90% ich objętości;
półzwarte, w których kruszywo ma co najmniej 15% frakcji poniżej 5 mm, ale które jednocześnie nie spełniają wymagań określonych dla betonów zwartych.
Podział w zależności od klasy betonu. Rozróżnia się następujące klasy betonu: B25,B50,B75,B100,B150, B200, B250 i B300. Liczbowym wartościom klas betonu powinna odpowiadać ich wytrzymałość gwarantowana R% w kG/cm2 (tabl. 6-1), tj. taka, jaką zapewnia producent z 95-proc. prawdopodobieństwem. Wytrzymałość gwarantowaną powinien uzyskać beton lekki przed pełnym obciążeniem konstrukcji, tj. po 28 dniach twardnienia betonu (chyba że inaczej przyjęto w dokumentacji).
Warunki produkcji betonów i prefabrykatów betonowych w zależności od przebiegu procesu technologicznego wytwarzania, układania, zagęszczania i dojrzewania betonu oraz dokładności wykonania są następujące:
a) przemysłowe, w których proces produkcji betonu odbywa się pod stałą kontrolą
techniczną, a liczba próbek dla kontroli wytrzymałości umownej betonu jest większa
niż 30; w tych warunkach beton o założonej wytrzymałości gwarantowanej powinien
osiągać następującą średnią wytrzymałość na ściskanie R w kG/cm2
b) przeciętne, w których proces produkcji betonu odbywa się przy ograniczonym za-
kresie kontroli, a liczba próbek dla kontroli wytrzymałości umownej betonu jest mniej-
sza niż 30; w tych warunkach średnią wytrzymałość na ściskanie należy przyjmować
wg PN-75/B-06263, co podano w tabl. 6-1.
h Podział w zależności od klasy gęstości pozornej. Klasa gęstości pozornej q jest symbolem liczbowym określającym gęstość pozorną betonu w stanie suchym, oznaczoną w terminie nie krótszym aniżeli po 7 dniach jego twardnienia.
Dopuszczalne wartości gęstości pozornej dla poszczególnych klas gęstości pozornej przedstawiono w tabl. 6-15.