Popiołonoryt
Popiołoporyt — algoporyt z popiołów lotnych (BN-64/6722-07) jest to sztuczne kruszywo lekkie otrzymywane przez spiekanie popiołów lotnych.
Popioły lotne powstają jako produkt odpadowy przy spalaniu pyłu węglowego w bezrusztowych paleniskach kotłów energetycznych. Składają się one z części minerałnych paliwa oraz z części niespalonego węgla, głównie w postaci koksiku. Popioły lotne można spiekać w zasadzie we wszystkich urządzeniach stosowanych do produkcji sztucznych kruszyw lekkich.
W kraju są przygotowywane do przemysłowego wdrożenia dwie technologie produkcji popiołoporytu
G r a 1 i t — popiołoporyt wypalany w piecach obrotowych, kształtem i charakterystyką zbliżony jest do keramzytu.
Popiołoporyt — spiekany na taśmie spiekalniczej (przy przesysaniu powietrza), który po rozdrobnieniu i rozsortowaniu wyglądem jest zbliżony do łupkoporytu. Dla kruszywa produkowanego wg tej technologii została opracowana norma branżowa BN-64/6722-07, stosownie do której popiołoporyt dzieli się na frakcje 54-10, 10; 20, 20440 mm (tabl. 4-3) i grupy frakcji do 5, 10 i 20 mm.
Wymagania co do gęstości pozornej w stanie zagęszczonym i wytrzymałości są podane w tabl. 4-15. Inne wymagania techniczne są następujące:
— kształt ziarn powinien być regularny, zbliżony do wielościanów foremnych, struktura porowata;
— strata przy prażeniu nie powinna przekraczać 3% wagowo;
— zawartość siarki całkowitej w przeliczeniu na S03 nie powinna przekraczać 1,5% wagowo;
— badany na skłonność do rozpadu nie powinien wykazywać zniszczonych ziarn.
Przewiduje się, że po uruchomieniu produkcji przemysłowej popiołoporyt będzie można stosować jako lekkie kruszywo budowlane w zakresie podobnym do łupkoporytu.