Mieszkanie w domku jednorodzinnym i każde mieszka­nie w ogóle projektuje się przede wszystkim tak, ażeby uwzględnić właściwe powiązania poszczególnych izb i usytuowanie ich w stosunku do stron świata. Oba te czynniki muszą być rozpatrywane w połączeniu z okre­śleniem usytuowania w stosunku do ulicy, szczególnie przy domku jednorodzinnym, który ma być wybudowa­ny w odległości mniejszej niż 6 m od granicy terenu publicznego i prywatnego (granica działki) i w ogóle przy ruchliwych drogach publicznych. Rozpowszechnił się pogląd (szczególnie na wsi), że pokoje mieszkalne powinny wychodzić na ulicę. Jeżeli jednak pokój dzienny i w ogóle pokoje przeznaczone są do odpo­czynku, należy umieszczać je od strony najcichszej, bo przecież ulica nigdy „nie bywa" cicha. Ten niewłaści­wy pogląd został przejęty z czasów, kiedy okna pokoi mogły wychodzić tylko na ulicę. Wtedy z jednej strony wejścia do domku znajdowały się pokoje, z drugiej ich nie było i teren po tej stronie był podwórkiem gospo­darczym. Do mieszkalnej części budynku bezpośre­dnio przylegały obiekty gospodarcze (składziki, stajnia itp.).