Popiołoporyt — algoporyt z popiołów lotnych (BN-64/6722-07) jest to sztuczne kruszywo lekkie otrzymywane przez spiekanie popiołów lotnych. Popioły lotne powstają jako produkt odpadowy przy spalaniu pyłu węglowego w bezrusztowych paleniskach kotłów energetycznych. Składają się one z części minerał­nych paliwa oraz z części niespalonego węgla, głównie w postaci koksiku. Popioły lotne można spiekać w zasadzie we wszystkich urządzeniach stosowanych do produkcji sztucznych kruszyw lekkich. W kraju są przygotowywane do przemysłowego wdrożenia dwie technologie pro­dukcji popiołoporytu G r a 1 i t — popiołoporyt wypalany w piecach obrotowych, kształtem i charakte­rystyką zbliżony jest do keramzytu. Popiołoporyt — spiekany na taśmie spiekalniczej (przy przesysaniu powietrza), który po rozdrobnieniu i rozsortowaniu wyglądem jest zbliżony do łupkoporytu. Dla kruszywa produkowanego wg tej technologii została opracowana norma branżowa BN-64/6722-07, stosownie do której popiołoporyt dzieli się na frakcje 54-10, 10; 20, 20440 mm (tabl. 4-3) i grupy frakcji do 5, 10 i 20 mm. Wymagania co do gęstości pozornej w stanie zagęszczonym i wytrzymałości są po­dane w tabl. 4-15. Inne wymagania techniczne są następujące: — kształt ziarn powinien być regularny, zbliżony do wielościanów foremnych, struktura porowata; — strata przy prażeniu nie powinna przekraczać 3% wagowo; — zawartość siarki całkowitej w przeliczeniu na S03 nie powinna przekraczać 1,5% wagowo; — badany na skłonność do rozpadu nie powinien wykazywać zniszczonych ziarn. Przewiduje się, że po uruchomieniu produkcji przemysłowej popiołoporyt będzie można stosować jako lekkie kruszywo budowlane w zakresie podobnym do łupkopo­rytu.