Produkowane aktu­alnie w Polsce cementy są wymienione w tabl. 3-4. W tej samej tablicy są podane najważ­niejsze z punktu widzenia użytkowników cechy fizyczne i wytrzymałościowe cementów. Podane są również barwne, ułatwiające rozpoznanie cementu, oznaczenia na workach zawierających cement odpowiedniego rodzaju i marki. Stosowanie cementów powinno być uzależnione od ich właściwości. Cement portlandzki 35 (PN-80/B-30OOO) może być stosowany do zapraw, betonów wyższych klas (np. B 20 i więcej), konstrukcji żelbetowych oraz betonów sprężonych. Cement portlandzki 45 (PN-80/B-3OOO0) powinien być stosowany do betonów klas od B 25 do B 50 w konstrukcjach betonowych, żelbetowych i sprężonych, wyko­nywanych zarówno w zakładach prefabrykacji jak też na budowie. Zalecane jest stoso­wanie cementu 45 do konstrukcji doznających znacznych obciążeń. Cement portlandzki 55 (PN-80/B-30000) powinien być stosowany podobnie jak cement 45. Cementy szybkotwardniejące mogą być stosowane do zapraw i betonów wyższych klas, do konstrukcji i elementów żelbetowych, betonów sprężonych, szczególnie gdy są wymagane wysokie wytrzymałości uzyskiwane w krótkim czasie, np. gdy istnieje ko­nieczność szybkiego rozdeskowanta konstrukcji przy wykonywaniu fundamentów pod maszyny, które mają wejść do eksploatacji itp. Dzięki wysokiemu ciepłu hydratacji cement szybkotwardniejący może być stosowany przy robotach zimowych. Cementy portlandzkie szybkotwardniejące 35, 40, 45, 50 (PN-8O/B-30O11) powinny być stosowane do wznoszenia konstrukcji w deskowaniach ślizgowych, do produkcji prefabrykatów betonowych i żelbetowych o wysokich klasach wytrzymałościowych oraz do konstrukcji sprężonych, w celu przyspieszenia cyklu produkcyjnego, bez koniecz­ności stosowania obróbki cieplnej. Cementy portlandzkie białe 25 i 35 (PN-74/B-30010) mogą być stosowane do pro­dukcji prefabrykatów, w których ważną cechą jest jasna barwa (np. słupki przydrożne), do wykładzin lastryko, do tynków, a ponadto w tych samych przypadkach co cement portlandzki 25 i 35. Produkowane są trzy odmiany każdej marki cementu białego, różniące się stopniem białości oznaczonym zgodnie z normą PN-73/B-04309; odmiana I o białości min. 80%, odmiana II o białości min. 75% i odmiana III o białości min. 68%. Cement hutniczy 25 (PN-80/B-30O05) może być stosowany w warunkach po­dobnych, w jakich są stosowane cementy portlandzkie tych samych marek. Należy jednak uwzględniać niskie ciepło uwodnienia cementów hutniczych oraz słabszy wzrost wytrzymałości w pierwszych trzech dniach twardnienia, w porównaniu z cementami portlandzkimi, zwłaszcza przy robotach budowlanych wykonywanych w okresie zi­mowym. Cementy pucolanowe marek 25 i 35 (PN-80/B-30002) produkowane są w trzech odmianach zależnie od zawartości glinianu trójwapniowego. Odmiana I o zawartości poniżej 5% Alj03, odmiana II o zawartości poniżej 7% A1203 i odmiana III o zawartości ponad 7% A1203. Cementy pucolanowe są stosowane do produkcji autoklawizowanych betonów ko­mórkowych, zaś cementy pucolanowe odmian I i II są zalecane do stosowania w budow­nictwie wodno-inżynieryjnym i do fundamentowania w ośrodkach zawierających roz­twory siarczanowe. Cementy portlandzkie z dodatkami marek 25 i 35 (PN-80/B-30001) są otrzymywane przez zmielenie klinkieru z dodatkiem wapieni i gipsu surowego oraz z dodatkami pucolanowych lub hydraulicznych. Zawartość wapieni w cemencie budowlanym nie po­winna przekraczać 30%. Cement budowlany i stosowany do betonów klasy B 15. Cement glinowy zapewnia szybki wzrost wytrzymałości zapraw i betonów. Stosowa­ny może być do zapraw i betonów narażonych na działanie podwyższonych temperatur, jak również do betonowania i wykonywania zapraw i betonów w warunkach zimowych w temperaturach od 0 do — 10°C, bez potrzeby specjalnych zabezpieczeń. Cementu glinowego nie można mieszać z innymi cementami i spoiwami. Celowe jest stosowanie cementu glinowego w przypadkach awaryjnych dla osiągnięcia szybkiego wzrostu wytrzy­małości zapraw i betonów. Do cementu glinowego nie wolno dodawać chlorku wap­niowego. Wobec coraz bardziej rozwijającej się technologii produkcji materiałów, do których są używane cementy, i różnicujących się wymagań stawianych cementom przez budo­wnictwo i przemysł, należy liczyć się ze zwiększeniem rodzajów cementu o właściwoś­ciach dostosowanych do potrzeb użytkowników, np. cementów do betonów komórko­wych, do wyrobów azbestowo-cementowych, do celów wiertnictwa górniczego itp. Ważniejsze właściwości fizyczne i wytrzymałościowe produkowanych w Polsce ce­mentów podano w tabl. 3-4.