Tworzywa sztuczne stanowią grupę materiałów, które — jak to wykazała wieloletnia już dziś praktyka — spełniają trudne wymagania nowoczesnego budownictwa. Świadczą o tym dane statystyczne światowego zużycia tworzyw na cele budowlane. Wielkie znaczenie tworzyw sztucznych dla nowoczesnego budownictwa uzasadniają następujące względy: tworzywa sztuczne zwiększają bazę materiałową, zastępując deficytowe mate­riały budowlane, jak kamień, cement, drewno itp., można z nich uzyskiwać nowe materiały o właściwościach znacznie przewyższa­jących materiały tradycyjne (stanowią np. bardzo dobre materiały izolacyjne — termicz­ne, przeciwwilgociowe i antykorozyjne), pozwalają na szybszą eksploatację obiektów, są więc niezastąpione w pracach remontowych i naprawczych, przyczyniają się do unowocześnienia procesów budowlanych przez skrócenie cyklu budowy dzięki zastosowaniu elementów o wysokim stopniu wykończenia (ele­menty osłonowe, przekrycia dachówek, kabiny sanitarne), pozwalają na znaczne zmniejszenie ciężaru budynków ze względu na lekkość elementów z tworzyw sztucznych i poważne zmniejszenie obciążenia transportu pozio­mego i pionowego, umożliwiają realizację nowych rozwiązań konstrukcyjno-technologicznych, nie­osiągalnych przy użyciu materiałów tradycyjnych i pozwalają na uzyskanie ciekawych form architektonicznych oraz podniesienie estetyki obiektów. Szerokie stosowanie tworzyw sztucznych w budownictwie otwiera zatem możliwości postępu technicznego i daje poważne korzyści ekonomiczne. Uzyskanie jednak dobrych efektów wymaga uwzględnienia specyficznych właściwości tworzyw sztucznych, znacz­nie odbiegających od właściwości materiałów tradycyjnych, jak również wzięcia pod uwagę wad, których materiały te nie są pozbawione. Przemysł tworzyw sztucznych, uwzględniając wymagania budownictwa, dąży do ograniczenia niekorzystnych cech tych materiałów, głównie szybkości starzenia, niskiej ognioodporności, ujemnego niekiedy wpływu na zdrowie ludzkie tak w czasie wykony­wania robót (działanie toksycznych składników kompozycji żywicznych), jak i później­szej eksploatacji pomieszczeń (wydzielanie się szkodliwych lotnych składników, groma­dzenie się ładunków elektryczności statycznej na powierzchni wyrobów z tworzyw sztucz­nych itp). Zamierzenia te ułatwia duża podatność tworzyw sztucznych na modyfikacje w procesie ich wytwarzania i przetwórstwa oraz uzyskiwanie coraz to nowych tworzyw o ulepszonych cechach. Osiągnięcie optymalnych efektów wymaga odejścia od tradycyjnych metod projek­towania i przejścia do nowych rozwiązań, uwzględniających właściwości tworzyw sztucz­nych. Przykładem może tu być projektowanie elementów (np. wielkowymiarowych przekryć dachowych) o silnie rozwiniętej geometrii kształtu, co pozwala na uzyskanie z tworzyw sztucznych, których wadą jest mały współczynnik sprężystości, konstrukcji o wymaganej sztywności. Bez udziału tworzyw sztucznych byłaby niemożliwa realizacja szerokiego planu rozwoju naszego budownictwa oraz jego unowocześnienie.