Podstawowy podział lekkich betonów kruszywowych w za­leżności od ich przeznaczenia (p. 6.1) na izolacyjne, izolacyjno-konstrukcyjne i konstruk­cyjne określa również zakres ich zastosowania'4'. Główne zakresy zastosowania tych trzech rodzajów betonów są następujące: a) betony izolacyjne do wykonywania kształtek do izolacji przewodów ciepłowniczych i energetycz­nych; do wykonywania warstw izolacyjnych w dwuwarstwowych elementach wielko­płytowych; do wykonywania warstw izolacyjnych na różnego rodzaju przykryciach żelbeto­wych i z elementów stalowych; — do wykonywania zasypek izolacyjnych; — do wykonywania elementów drobnowymiarowych dla budownictwa jednoro­dzinnego i innych przeznaczeń; b) betony izolacyjno-konstrukcyjne — w budownictwie mieszkaniowym, socjalnym i użyteczności publicznej — do wykonywania elementów prefabrykowanych drobno-, średnio- i wielkowymiarowych (nośnych i wypełniających) na ściany zewnętrzne i wewnętrzne budynków jedno- i wielo­kondygnacyjnych, pustaków kominowych, do wykonywania budynków ze ścianami wylewanymi — monolitycznymi, garaży itp.; w budownictwie rolniczym — do wykonywania ścian osłonowych i przykryć budynków inwentarskich oraz ciepłych podłóg; w budownictwie przemysłowym — do wykonywania obudowy hal fabrycznych; c) betony konstrukcyjne — do wykonywania stropów, przekryć, kopuł, łupin; do wykonywania elementów konstrukcyjnych jak belki, podciągi, słupy, dźwi­gary; do wykonywania mostów, galerii, wiaduktów, pomostów itp.,z tymże elementy te mogą być wykonywane jako żelbetowe lub sprężone. W zależności od struktury rozróżnia się następujące rodzaje betonów lekkich: jamiste, wykonywane z kruszywa o uziarnieniu powyżej 5 mm, w których prze­strzenie między ziarnami kruszywa nie są całkowicie wypełnione zaczynem; kruszywa te mogą być jedno- lub wielofrakcyjne; zwarte, w których wolne przestrzenie między ziarnami kruszywa są wypełnione zaprawą cementową w ilości nie mniejszej niż 90% ich objętości; półzwarte, w których kruszywo ma co najmniej 15% frakcji poniżej 5 mm, ale które jednocześnie nie spełniają wymagań określonych dla betonów zwartych. Podział w zależności od klasy betonu. Rozróżnia się następujące klasy betonu: B25,B50,B75,B100,B150, B200, B250 i B300. Liczbowym wartościom klas betonu powinna odpowiadać ich wytrzymałość gwarantowana R% w kG/cm2 (tabl. 6-1), tj. taka, jaką zapewnia producent z 95-proc. prawdopodobieństwem. Wytrzymałość gwarantowaną powinien uzyskać beton lekki przed pełnym obciążeniem konstrukcji, tj. po 28 dniach twardnienia betonu (chyba że inaczej przyjęto w dokumentacji). Warunki produkcji betonów i prefabrykatów betonowych w zależności od przebiegu procesu technologicznego wytwarzania, układania, zagęszczania i dojrzewania betonu oraz dokładności wykonania są następujące: a) przemysłowe, w których proces produkcji betonu odbywa się pod stałą kontrolą techniczną, a liczba próbek dla kontroli wytrzymałości umownej betonu jest większa niż 30; w tych warunkach beton o założonej wytrzymałości gwarantowanej powinien osiągać następującą średnią wytrzymałość na ściskanie R w kG/cm2 b) przeciętne, w których proces produkcji betonu odbywa się przy ograniczonym za- kresie kontroli, a liczba próbek dla kontroli wytrzymałości umownej betonu jest mniej- sza niż 30; w tych warunkach średnią wytrzymałość na ściskanie należy przyjmować wg PN-75/B-06263, co podano w tabl. 6-1. h Podział w zależności od klasy gęstości pozornej. Klasa gęstości pozornej q jest symbolem liczbowym określającym gęstość pozorną betonu w stanie suchym, oznaczoną w terminie nie krótszym aniżeli po 7 dniach jego twar­dnienia. Dopuszczalne wartości gęstości pozornej dla poszczególnych klas gęstości pozornej przedstawiono w tabl. 6-15.