Betony zwykle, a także i betony lekkie kruszywowe, dzielą się na klasy o różnej wytrzy­małości. Symbol klasy składa się z litery B i liczby, która równa się co do wartości wy­trzymałości gwarantowanej na ściskanie be­tonu R°. Zapewnienie wytrzymałości gwa­rantowanej z [prawdopodobieństwem 95% jest obowiązkiem wykonującego beton. Uzyskanie wytrzymałości R$ wymaga wykonania betonu o wytrzymałości śre­dniej K odpowiednio większej, zależnie od zmienności, jakiej podlega wytrzymałość produkowanego betonu. Przy określaniu zależności pomiędzy wytrzymałością śre­dnią R i wytrzymałością gwarantowaną RS należy posługiwać się znanym ze sta­tystyki matematycznej rozkładem normalnym. Rozkład ten przedstawiono na rys. 6-1. Zgodnie z rysunkiem zależność obu tych wytrzymałości przedstawia się następująco. Odchylenie standardowe powinno się obliczać tylko wtedy, gdy liczba próbek po­branych do kontroli określonej partii betonu n 30, tj. wtedy, gdy w przypadku speł­nienia także i innych wymagań warunki wykonania betonu uznaje się za przemysłowe (p. 6.5.1). Za partię betonu uważa się ilość betonu o tych samych wymaganiach, podle­gającego oddzielnej ocenie, wyprodukowanego w okresie nie dłuższym niż 2 miesiące. Z uwagi na to, że odchylenie standardowe wyznaczyć można dopiero po zbadaniu wytrzymałości próbek"pobieranych w czasie wykonania betonu, do wzoru [6-1] należy podstawić wartość s wynikającą z doświadczeń poprzednich okresów produkcji. Jeżeli brakuje takich doświadczeń lub gdy nie wyznaczono odchyleń standardowych z uwagi na pobieranie zawsze liczby próbek mniejszej od 30, wytrzymałość średnia R może być przyjmowana zgodnie z wartościami podanymi w tabl. 6-1. Wytrzymałość gwarantowaną R° i średnią R należy traktować jako wytrzymałość betonu w elemencie lub konstrukcji, przy czym beton powinien ją osiągnąć zanim kon­strukcja przyjmie pełne obciążenie. Ponadto jeśli dokumentacja nie określa czasu, po którym beton powinien uzyskać wytrzymałość gwarantowaną R$, to należy przyjmować, że okres ten nie jest krótszy od 28 dni i nie dłuższy od 6 miesięcy. Z uwagi na to, że w normalnych warunkach twardnienia okres, po jakim beton uzy­skuje zakładane wytrzymałości — gwarantowaną i średnią — nie jest ściśle określony, miarą porównawczą wytrzymałości betonu na ściskanie jest wytrzymałość umowna Ri. Wytrzymałość na ściskanie umowną R$ określa się po 28 dniach dojrzewania betonu w ściśle określonych warunkach, tj. w temperaturze 182°C i przy wilgotności względnej powyżej 90% oraz przy zastosowaniu próbek sześciennych o krawędzi 15 cm. W przypad­ku stosowania próbek innej wielkości czy innych kształtów uzyskana wytrzymałość po­winna być przeliczona przy zastosowaniu współczynników podanych w tabl. 6-2. Znajomość wytrzymałości umownej Ri jest także konieczna przy ustalaniu składu betonu, skąd też zachodzi konieczność określania związku pomiędzy wytrzymałością średnią i umowną. Związek ten określa wzór: Jeżeli dojrzewanie betonu w elemencie czy konstrukcji odbywa się w warunkach naturalnych (zgodnie z p. 6.5.5), współczynnik )S przyjmuje się równy 1. W innych przy­padkach należy wyznaczyć go doświadczalnie.