Instalacja elektryczna prowadzona jest jednożyłowymi przewodami, przewodami mostkowymi i kablami. Prze­wody umieszcza się w rurkach zamurowanych w ścia­nie (montaż wewnętrzny), pod tynkiem (montaż ukryty w połowie) lub swobodnie przeprowadza się je na ścianie (montaż powierzchniowy). Sposób ułożenia przewodu i jego rodzaj uzależniony jest od otoczenia, w którym ma się znajdować (suche, wilgotne, mokre, zagrożone wybuchem itp.) i podkładu, na którym ma być umieszczony przewód (beton, cegła - niepalny, drewno - palny, nieprzewodzący, stal - niepalny, prze­wodzący). Montaż wewnętrzny to tradycyjny sposób instalowania przewodów elektrycznych. Stosuje się w nim przewo­dy jednożyłowe aluminiowe z izolacją z tworzywa sztucznego. Wkłada się je do giętkich rurek z PCW lub rurek płaszczowych. Przewody przeciąga się do pu­szek. Puszka może być przyrządowa (wyłącznik, gnia­zdo itp.) lub rozprowadzająca z zaciskami do łączenia przewodów. Zaletą montażu wewnętrznego jest łatwa wymiana przewodów bez burzenia konstrukcji budo­wlanej. Kucie rowków jest bardzo pracochłonne. Taki rodzaj montażu stosowany jest w budynkach z tradycyjnych materiałów (cegła), w otoczeniu niepalnych konstru­kcji. Do montażu ukrytego w połowie stosuje się przewody elektryczne podtynkowe, które układa się na surowy nieotynkowany mur. Przewody przytwierdza się zapin­kami lub gipsem. Ich rozgałęzienia i montaż urządzeń (wyłączniki, gniazda) wykonywane są w puszkach na­dających się również do montażu wewnętrznego. Ten rodzaj instalacji może być stosowany tylko przy tyn­kach grubszych do rozprowadzania instalacji za licz­nikiem.