Szczególnie przy bardziej ruchliwych ulicach jakość mieszkania uwarunkowana jest do pewnego stopnia wielkością ogródka przed domem. Dlatego celowe jest umieszczenie całego ogródka przed frontem domu. Je­żeli ogródek ma 2-6 m głębokości, należy zagospoda­rować go jako trawnik od ogrodzenia aż do okapowe­go chodnika przy domu. Kwiaty najwygodniej jest gru­pować w klombie - jednym scalonym bloku. Nowo­czesna architektura ogrodów nie preferuje kompozycji osiowej w planowaniu płaszczyzny czy też symetrycz­nych kwadratów, okręgów lub obramowanych prosto­kątów. Kwiaty najbardziej oddziałują na widza, kiedy są w skupisku uwarunkowanym konfiguracją terenu, kształtem i wyższą zielenią. Ładnie wyglądają w kom­pozycji z kontrastowymi wielkimi kamieniami, murem lub stojącym czy leżącym (nawet obumarłym) pniem. Można to wszystko zaaranżować przez kontrastowy dobór roślin, ich kolory, kształty i czas kwitnienia. Niewłaściwe i przestarzałe jest obramowywanie chod­ników kamieniami, cegłami czy nawet butelkami, biele­nie ich wapnem, używanie kolorowych słupków drew­nianych lub metalowych z ozdobnymi szklanymi kula­mi, budowanie różnych zamków i innych „budowli romantycznych". Bezcelowe jest również umieszcza­nie w ogródkach różnych kiczowatych figurek cera­micznych czy innych wyrobów. Końcowy efekt zagos­podarowania ma wynikać w maksymalnej mierze z na­tury, a więc za podstawę jakiejkolwiek zieleni trzeba uważać doskonały trawnik. Dopiero do niego można dobrać kilka rodzajów kwiatów i krzewów. Ważna jest zasada - im mniej, tym lepiej. Sadzenie przed domem drzew jest możliwe, jeżeli ogródek jest dostatecznie duży. Trzeba pamiętać tylko o ich rozroście.