Drewno i kamień - to do niedawna najczęściej wy­korzystywane materiały do budowy ogrodzeń, furtek i bram przy domkach jednorodzinnych i zagrodach wiejskich. W mniejszym stopniu używano również cegieł i metalu. W ostatnich latach asortyment używa­nych do tego celu materiałów został zredukowany do metali połączonych z betonowymi podmurówkami. Metalowa część ogrodzenia jest przeważnie wysoka i ma szczególnie nieodpowiednie „ozdóbki": wypracowane promienie, spirale, kółka, meandry i inne elementy historycznej ornamentyki zdeformowane we współ­czesne kicze. Powstaje jakaś nowa sztuka spawalni­cza, która masowo zapełnia te najczęściej odwiedzane galerie, jakimi są nasze ulice. I, niestety, codziennym widzem i krytykiem staje się przymusowo każdy prze­chodzień, nawet ten, któremu ten rodzaj „sztuki" jest obcy. Fantazja twórców tych metalowych bram i ogro­dzeń ma swoich zwolenników. Z nieznajomości innych, lepszych przykładów ogół przyswoił sobie tę pro­dukcję. Jeżeli dodamy jeszcze do tego krzykliwe kolo­ry metalowych elementów ogrodzeń: zielone, niebies­kie, czerwone i żółte, umieszczone na mało zadbanych cokołach, to mamy ogólne pojęcie o poziomie tej pro­dukcji. Niestety, do tej pory ani architekci, ani plastycy nie ustosunkowali się publicznie do tego zjawiska, nie alarmowali ani też nie wskazali lepszych i właściw­szych sposobów rozwiązania. Nawet terenowe organy administracji państwowej nie poświęciły temu proble­mowi więcej uwagi i zjawisko to obserwujemy nadal. Obecnie ogromna część kraju jest zdeformowana przez tę masową produkcję na dziesiątki lat. Ogrodze­nia te mają bowiem dużą trwałość. Jak powinno wyglądać ogrodzenie? Wykorzystując wszystkie wymienione wyżej materiały można zbudo­wać ogrodzenie bardzo proste i gustowne. Trzeba "położyć tu nacisk na określenie „gustowne", ponie­waż ogrodzenie (szczególnie w mieście) nie spełnia żadnych innych funkcji. Ogrodzenie nie stanowi prze­szkody w niepożądanym wejściu na posesję. Po co więc jest? W zasadzie jest symbolem mówiącym o tym, gdzie kończy się własność publiczna, a zaczyna prywatna. Dlatego nie powinno być wyższe niż 80-120 cm przy domku stojącym na płaskim terenie. Jeżeli ogrodzenie jest konieczne, to trzeba także uwa­żać aby było maksymalnie proste i dawało wrażenie lekkości. Nie trzeba przygotowywać podmurówki (cokołu), pojedynczymi cokołami mogą być słupki oddalone od siebie 150-300 cm. Jeżeli konieczny jest cokół, to nie powinien być wyższy niż 1/3 całego płotu (np. jeżeli wysokość płotu wynosi 90 cm, to cokolik powinien mieć 30 cm). Może być zbudowany z kamie­nia naturalnego łączonego zaprawą, z rzecznych kamieni, z betonu uformowanego zewnętrznie (lastrico płukane) lub okładany płytkami ceramicznymi. Dobrze wygląda również podmurówka z cegieł. Nie poleca się jednak pokrywać betonu tynkiem cementowym, który pęka i stopniowo odpada. Górną część ogrodzenia najlepiej skonstruować z metalowych ram wypełnionych tarcicą lub z pionowo osadzonych metalowych słupków bez ozdób. Przy odpowiednim konserwowaniu (nacieraniu, malowaniu) część drewniana może mieć prawie tak długą żywot­ność jak metalowa, która również wymaga konser­wacji, ale -w sposób zachowujący jej naturalny kolor. Części metalowe powinny być malowane na biało, czarno lub szaro, aby nie raziły w naturalnym otocze­niu ogródka przed domem. Między poszczególnymi ramami ogrodzenia o długości do 200 cm nie należy umieszczać betonowych słupów. O wiele tańsze i ład­niejsze są metalowe stojaki. Murek z kamienia, cegieł czy betonu powinien być tylko przy bramie. Można umieścić na nim skrzynkę na listy z dzwonkiem lub ewentualnie domofon. Szerokość murku, na którym zawieszona jest brama, powinna być większa niż wy­sokość płotu (120-130 cm). Forma zewnętrzna murku i podmurówki pod całym płotem (jeżeli taką się robi) powinna harmonizować z materiałami użytymi do wy­konania cokołu domku jednorodzinnego. Granicę działki można wyznaczyć ogrodzeniem z siatki i zasadzić obok dużo zieleni, w której chociaż 60% po­winny stanowić drzewa iglaste zapewniające osłonę również w miesiącach zimowych. Stosowane jest rów­nież ogrodzenie drewniane. W przypadku działki na terenie pochyłym ogrodzenie nie powinno tworzyć tzw. zębów. Lepiej wygląda, jeżeli góra ogrodzenia jest równoległa do terenu.