Przy budowie domku jednorodzinnego można dopro­wadzić wodę z wodociągu miejskiego lub z własnej studni. Pozwolenie na wykopanie własnej studni wy­dają kompetentne organy. Studnię trzeba wybudować jeszcze przed rozpoczęciem budowy domku jednoro­dzinnego (odpowiednio ją zlokalizować, określić jej wydajność i głębokość), ponieważ prace budowlane wymagają dużej ilości wody. Jeżeli budujemy na no­wym terenie, musimy uzyskać konieczne informacje o badaniach hydrologicznych lub, jeżeli dom ma być tzw. plombą, odpowiednie informacje uzyskamy od sąsia­dów. Studnię umieszcza się w odległości co najmniej 7,5 m od granicy działki, 15 m od szamba, śmietników itp. i to pod warunkiem, że ich stan techniczny nie budzi za­strzeżeń i nie będą miały wpływu na jakość wody. Je­żeli jednak w tych okolicach, w warstwach powierzch­niowych, przeważa żwir lub popękane odłamki skalne, należy podane wyżej odległości odpowiednio zwięk­szyć. Okolice studni muszą być dobrze utrzymane. Najczęściej studnię kopie się, po czym umieszcza się w niej betonowe kręgi stanowiące jej płaszcz. Kręgi te muszą być wodoszczelne i zabezpieczone warstwą gliny o grubości 15 cm. Woda w studni nie może być zanieczyszczana przez deszcz lub przez inne zanie­czyszczenia pochodzące z powietrza. Dlatego studnię trzeba szczelnie przykrywać, a teren w promieniu 2 m od niej wybetonować ze spadkiem od ocembrowania. Racjonalniej jest studnię wywiercić. Po zbudowaniu studni należy ją wyczyścić, wypompo­wać brudną wodę i zwrócić się do stacji sanitarno--epidemiologicznej o pobranie próbki wody w celu określenia jej jakości i przydatności do picia. Do budowy domowego wodociągu potrzebny jest hydrofor. Jego typ zależy od przewidywanego zużycia wody.