Wraz ze zmianami społecznymi i gospodarczymi na wsi wzrasta zna­czenie sieci placówek handlowych, zaopatrujących ludność wiejską w artykuły spożywcze i przemysłowe. Obiekty handlowe można podzielić na następujące rodzaje: — kioski z artykułami spożywczymi, kioski „Ruchu" i kioski „Domu Książki", — sklepy ogólno-spożywcze, mięsno-wędliniarskie, gospodarstwa do­mowego, tekstylne, odzieżowe, obuwnicze, papiernicze, elektrotechniczne, żelazne, sportowe, zabawkarskie, fotograficzne, drogerie, z książkami, z meblami itp., — domy towarowe. Program użytkowy sklepu składa się z dwu zasadniczych części: sali sprzedaży i zaplecza, w skład którego wchodzą następujące pomieszczenia: magazyny, jako oddzielne pomieszczenia w bezpośredniej bliskości sali sprzedaży, pomieszczenie chłodnicze do przechowywania artykułów szybko psujących się, miejsce do przyjmowania towarów i ich kontroli w pobliżu drzwi wejściowych do zaplecza, miejsce do składowania opakowań, ewentualnie do paczkowania towarów, pokój dla kierownika sklepu, pokój dla personelu, pomieszczenia sanitarne. Sala sprzedaży kształtem powinna być zbliżona do kwadratu lub pro­stokąta o stosunku boków 1:2. Minimalna głębokość traktu sali sprzedaży o pow. do 100 m2 wynosi 6 m. Wysokość sali 3,0 ~ 3,5 m. Układ funkcjonalny sali zależy od formy sprzedaży: w sklepach o tradycyjnej sprzedaży część sali dla kupujących od­dzielona jest od obsługi i szaf przyściennych z towarem ladami. Minimal­na szerokość pomieszczenia dla kupujących między ladą a ścianą prze­ciwległą powinna wynosić 2,5 m, w sklepach samoobsługowych prawostronny ruch kupujących po­winien prowadzić od wejścia poprzez salę sprzedaży z ustawionymi pół­kami i gondolami do kas, usytuowanych przy wyjściu ze sklepu. Wejście i wyjście powinny znajdować się obok siebie, umożliwiając zabranie ko­szyka ze stołu przy wejściu i pozostawienie go na tym samym stole po przejściu od kasy. Minimalna szerokość przejść między urządzeniami sprzedażowymi = 1,5 m, — w sklepach preselekcyjnych towar jest eksponowany na ladach i w gablotach i jest bezpośrednio dostępny dla kupujących (Rys. 1.17., 1.18., 1.19.). Program użytkowy wiejskiego domu towarowego obejmuje sale sprze­daży, magazyny z podziałem branżowym, pomieszczenie do przyjęcia to­waru, pokój personelu i pokój kierownika, szatnie i pomieszczenia sani­tarne personelu oraz pomieszczenia sanitarne dla kupujących. Powierzchnia użytkowa WDT waha się najczęściej w granicach 2000 9000 m2. Powierzchnia działki WDT sytuowanego samodzielnie około 0,2 -H 0,5 ha. Obiekty handlowe powinny tworzyć jeden zespół handlowy, zlokali- zowany w ośrodku społeczno-usługowym wsi. Od strony sal sprzedaży powinien prowadzić ciąg pieszy, a na zaplecze dojazd gospodarczy z pla­cem manipulacyjnym o wymiarach 6 8 m. na 12 -f- 20 m., dla samocho­dów dostawczych. Przed wiejskimi domami towarowymi należy sytuować parkingi dla pojazdów (Rys. 1.20., 1.21.).