Żużel wielkopiecowy granulowany (PN-62/B-23006) jest otrzymywany w wyniku szybkiego studzenia płynnego żużla powstającego przy wyta­pianiu surówki w wielkich piecach. Uzyskuje się tą metodą materiał ziarnisty, porowaty o strukturze szklistej. Do produkcji żużla granulowanego są używane przede wszystkim żużle zasadowe, o module zasadowości wyższym od 1,15. Podstawowa masa wytwarzanego w kraju żużla granulowanego jest zużywana przy produkcji cementu. Może być on również stosowany jako wypełniacz do lekkich beto­nów i zapraw. Żużel granulowany stosowany do betonów i zapraw wg PN-62/B-230O6 dzieli się w zależności od gęstości nasypowej w stanie luźno usypanym na trzy klasy: klasa I do 600 kg/m3, klasa II od 600 do 1000 kg/m3, klasa III powyżej 1000 kg/m3. W zależności od sposobu granulacji i zawartości wody rozróżnia się dwa rodzaje żużla: P — z granulacji półsuchej o zawartości wody najwyżej 15%, M — z granulacji mokrej o zawartości wody najwyżej 25%. Żużel granulowany powinien wykazywać całkowitą odporność na rozpad krzemia­nowy. Uziarnienie zawiera się przeważnie w zakresie od 0 do 7 mm, przy czym od 20 do 70% stanowi frakcja 0-4-1 mm.