Do zapraw budowlanych można stosować dodatki specjalne, które poprawiają właściwości zaprawy świeżej lub stwardniałej. Dodatki te mogą być przygotowane fabrycznie lub sporządzane na budowie zgodnie z odpowiednimi instrukcjami. Rozróżnia się dodatki: uplastyczniające, np. Plastibet P, Klutan — poprawiające urabialność świeżej zaprawy i zmniejszające ilość wody zarobowej potrzebnej do uzyskania założonej kon­systencji; napowietrzająco-uplastyczniające, np. Abiesod P-l — działające jak wyżej, a ponadto zmniejszające gęstość pozorną zapraw, zwiększające odporność na zamraża­nie, zmniejszające zdolność kapilarnego podciągania wody przez stwardniałą zaprawę, przede wszystkim dzięki wytwarzaniu zamkniętych pęcherzyków powietrza w masie zaprawy; c) uszczelniające, np. Plastibet S — zmniejszające przenikanie wody przez zaprawę; opóźniające wiązanie zapraw gipsowych lub gipsowo-wapiennych, np. kera-tynowy, z sierści bydlęcej, z kleju kostnego; przyspieszające twardnienie zapraw cementowych i obniżające temperaturę za­marzania wody zarobowej, stosowane w okresie zimowym, np. węglan sodowy lub po­tasowy, chlorek wapniowy; f) pigmenty mineralne stosowane do kolorowych zapraw tynkarskich. W celu uzyskania optymalnych wyników stosowania dodatków do zapraw, przygo­towanie, dozowanie i mieszanie dodatków ze składnikami zapraw powinno odbywać się ściśle wg obowiązujących norm bądź wg wytycznych opracowanych przez produ­centa lub upoważnione laboratoria badawcze. Niewłaściwe przygotowanie dodatków lub dozowanie ich w nadmiernej ilości może wpływać ujemnie na cechy wytrzymałościowe zapraw.