Zaprawy wapienne przygotowuje się ze spoiwem wapiennym w postaci ciasta, wapna suchogaszonego lub wapna palonego mielonego. Zaprawy z ciastem wapiennym o odpowiednio dobranym składzie odznaczają się bardzo dobrą urabiałnością i szczególnie przydatne są do podawania za pomocą pomp i mechanicz­nego natryskiwania bez stosowania dodatków uplastyczniających. Czas użytkowania zaprawy od chwili zmieszania składników nie powinien przekraczać 8 godzin. Przy temperaturze otoczenia przekraczającej 25°C czas użytkowania powinien być skrócony do 4 godzin Przy stosowaniu wapna suchogaszonego do zapraw zaleca się zarobić je z wodą na okres 24 godzin przed wymieszaniem z piaskiem. Zabieg ten ma na celu późniejsze po­prawienie plastyczności zaprawy oraz dogaszenie cząstek nieuwodnionych, które ewen­tualnie może zawierać wapno. Nadmierna ilość niedogaszonych cząstek wapna w za­prawie może spowodować jej pęcznienie, a nawet pękanie i destrukcję na skutek później­szego uwadniania się wapna i zwiększenie objętości w okresie twardnienia zaprawy. Zaprawy przygotowywane z wapnem palonym mielonym należy bezwarunkowo sprawdzać na słupkach próbnych wymurowanych z cegieł lub próbkach tynków wykona­nych na ścianie.Wynik próby jest zadowalający, jeśli po upływie 5 dni nie występują zniekształcenia słupków próbnych i niszczenie spoin lub wzdęcia, pęknięcia, pęcherzyki próbek tynku na murze. Zaprawy z wapnem palonym odznaczają się szybszym twardnie­niem niż zaprawy z wapnem uwodnionym, co może mieć istotne znaczenie w okresie obniżonej temperatury. Twardnienie zapraw wapiennych następuje na skutek karbonatyzacji uwodnionych cząstek wapna pod działaniem dwutlenku węgla zawartego w atmosferze. Proces ten przebiega powoli, stąd też zaprawy wapienne charakteryzują się bardzo powolnym wzrostem wytrzymałości w czasie. W zwykłych warunkach proces twardnienia zapraw wapiennych w ścianach można uważać za praktycznie zakończony po upływie 3 lat. Zaprawy w tynkach twardnieją w miesiącach letnich w ciągu kilku tygodni. Twardnienie zaprawy można przyspieszyć przez sztuczne osuszanie gazami gorącymi zawierającymi C02. Klimatyczne warunki okresu zimowego wpływają ujemnie na twardnienie zapraw. Zaprawy wapienne narażone na silniejsze działanie deszczów są mniej trwałe. Rozróżniamy dwie marki zapraw wapiennych: 2 i 4. Zalecany stosunek objętościowy składników zapraw określonych marek podano w tabl. 5-2. Zaprawy wapienne stosuje się jako zaprawy murarskie w niskich budynkach miesz­kalnych i gospodarczych oraz jako zaprawy tynkarskie do tynków wewnętrznych. W przypadku stosowania zapraw wapiennych do tynków zewnętrznych narażonych na działanie czynników atmosferycznych, przede wszystkim wilgoci, są one nietrwałe i szybko niszczeją. Zaleca się wówczas fluatowanie powierzchniowe zapraw w celu utwardzenia i zwiększenia odporności na działanie wody opadowej. Zakres stosowania zapraw wapiennych podano w tabl. 5-3.