Zaprawy cementowo-wapienne łączą w pewnym stopniu właściwości zapraw cementowych i wapiennych: odznaczają się dobrą urabial­nością i uzyskują stosunkowo wysokie wytrzymałości. Przy użyciu cementów marki 250 rozróżniamy następujące normowe marki zaprawy: 50, 30, 15, 8. Zalecany stosunek objętościowy składników zapraw określonych marek podano w tabl. 5-11. Stosowanie wapna do zaprawy cementowej wpływa w rozmaity sposób na jej wytrzy­małość. W tłuściejszych zaprawach cementowych, o proporcji objętościowej do 1:4, domieszka ciasta wapiennego w ilości 10—20% masy cementu podwyższa wytrzymałość zaprawy o ok. 10%, natomiast dodanie większej ilości wapna już obniża wytrzymałość. W chudych zaprawach cementowych, o proporcji objętościowej powyżej 1:4, dodatek wapna nawet w stosunku 1:1 do ilości cementu wpływa korzystnie na wytrzymałość zapraw. Zaprawy cementowo-wapienne zawierające mniejsze ilości wapna niż cementu wiążą w takim samym czasie jak zaprawy cementowe, natomiast gdy udział wapna jest większy niż cementu — przedłuża się czas wiązania zaprawy. Zaprawy cementowo-wapienne nadają się szczególnie do podawania za pomocą pomp i mechanicznego natryskiwania. Zaprawy cementowo-wapienne są szeroko stosowane do robót murowych, tynko­wych i okładzinowych. Zaprawy o marce co najmniej 15 są uznawane w zasadzie jako odporne na działanie mrozu i dlatego też są stosowane do zewnętrznych fragmentów budowli narażonych na działanie czynników atmosferycznych. Zakres stosowania zapraw wapiennych podano w tabl. 5-12.