Jest praktyczna do częściowego zakrycia i odizolowa­nia optycznego tarasu, zakątka zieleni przydomowej, terenu przy kominku czy ognisku. Może łączyć wolno stojący garaż z domem itp. Buduje się ją przeważnie z drewnianych ram mogących służyć za podpórkę dla roślin pnących, które tworzą na niej przyjemną zasło­nę. Konstrukcję pergoli umieszcza się w metalowych stopach zakotwionych w betonowym fundamencie. Wtedy drewno nie styka się z wilgotną ziemią i nie gnije. Część nadziemną zabezpiecza się przed wilgo­cią np. pokostem. Nie należy malować jej farbami olej­nymi, bo wtedy zasłania się naturalną fakturę drewna, które szczególnie we wnętrzach wygląda bardzo dobrze. Nie poleca się używania metalowych słupków jako wsparcia dla roślin pnących, ponieważ sprawiają one nienaturalne wrażenie. Pergolę można wykorzys­tać do zawieszenia w niej plecionych koszy do siedze­nia, dziecinnej huśtawki, hamaka czy zainstalowania natrysku. Konstrukcja pergofi może być częściowo nieprzezroczysta: można wypełniać strop i ściany pły­tami, beleczkami, matami, ażurową ścianką z cegieł czy kamiennego murku, stwarzając tym samym wraże­nie przegrody optycznej. Konstrukcję pergoli wznosi się z lekkich materiałów (płyt, belek). Pergola, szcze­gólnie w letnich miesiącach, zapewnia miłe warunki do odpoczynku.