Stanowi bardzo dobre przejście między pokojem dziennym a zielenią przydomową. Sytuuje się go 15-20 cm poniżej poziomu podłogi pokoju dziennego. Powinien być tak ukształtowany, aby przynajmniej z dwóch stron zachować płynność przejścia w otaczają­cy go ogród. Jeżeli zachodzi potrzeba, jedna ze stron może być wsparta murkiem (o odpowiedniej strukturze powierzchni) lub stromym ogródkiem skalnym z pięk­nymi, naturalnymi kamieniami i zielenią. Taras musi mieć odpowiedni spadek. Jego powierzchnia może być betonowa z zatopionymi w niej kamieniami, cegłą lub śladami po deskowaniu. Taras na swoim obwodzie powinien być ograniczony podmurówką ułożoną na fundamencie zagłębionym w ziemi na minimum 80-120 cm. Podmurówkę można wykonać z cegły, kamienia lub belek (np. wybrakowa­nych belek stropowych). Innym sposobem, znacznie prostszym i ciekawszym, jest ułożenie w polach (ogra­niczonych deskowaniem i wysypanych piaskiem) kamieni rzecznych i zalanie ich betonem, z zostawie­niem jednocześnie między nimi szczeliny, w których będzie mogła wyrosnąć trawa. Ten rodzaj tarasu jest tańszy, ma łatwiejszą konstrukcję i przede wszystkim lepiej harmonizuje z otaczającą go zielenią oraz stwa­rza miłe warunki odpoczynku szczególnie w lecie. Jeżeli taras usytuowany jest powyżej 100 cm w sto­sunku do otaczającego go terenu, to przynajmniej od strony ogrodu trzeba wybudować balustradę o wyso­kości 90 cm. Urządzanie tarasów na dachach domów i garażach jest dość kosztowne i trudne. O takiej ewentualności można myśleć tylko tam, gdzie zieleń przydomowa narażona jest na kurz (ulica) czy przykre zapachy. Taras na dachu powinien mieć także natrysk (dopływ wody). W przeciwnym razie mógłby być wykorzystywa­ny latem tylko na wieczorny odpoczynek. Tak więc ta­ras na dachu domku jednorodzinnego jest sprawą wyjątkową. Tarasy można uzupełnić zwijanymi roleta­mi chroniącymi przed palącymi promieniami słońca i sprawiającymi przyjemne wrażenie kolorystyczne.